Τα Χριστούγεννα είναι «γιορτή αγάπης και προσφοράς», λέμε. Πόσα δεν μπορείς να νιώσεις και να σκεφτείς πάνω σ΄ αυτό, όταν τέτοιες μέρες βρεθείς σε ένα νοσοκομείο, ένα γηροκομείο, ένα ορφανοτροφείο!.. Είναι αλήθεια ότι σε πολλούς από μας οι προνοιακές επισκέψεις που έχει οργανώσει το Σχολείο μας στις μεγάλες γιορτές προκαλούν κάποια αμηχανία. Πώς να φερθείς και τι να πεις; Είναι όμως κάποιοι συμμαθητές και συμμαθήτριές μας, που περιμένουν τις εκδηλώσεις αυτές με ενθουσιασμό. Ο ζήλος τους παρακινεί και τους υπόλοιπους. Το ίδιο και φέτος. Μόλις ανακοινώθηκε πως θα επισκεπτόμασταν το Νοσοκομείο της πόλης μας και το Ευθύμειο Κέντρο, έκαναν την ετοιμασία των απλών δώρων μας σωστό πανηγύρι κι όταν φτάσαμε στον προορισμό μας, πρόσφεραν ζεστά χαμόγελα και τραγούδησαν με την ψυχή τους. Ένιωσαν πραγματικά τη χαρά της προσφοράς!
Ο εκκλησιασμός του Δεκεμβρίου μάς έκανε όλους να αναρωτιόμαστε: Πώς οι ζωηροί του σχολείου μας με τη θέλησή του; μεταμορφώνονται την ώρα αυτή σε αρνάκια; Μέσα στην ησυχία συγκεντρωνόμαστε. Παρακολουθήσαμε με συναίσθηση και πολλοί από μας μεταλάβαμε τα Άγια Μυστήρια. Είναι γενική διαπίστωση πως έχουμε αρχίσει να νιώθουμε καλύτερα τη σημασία της Θ. Λειτουργίας.
Η τελευταία μέρα του σχολείου πριν τις διακοπές ήταν μέρα γιορτής! Μην παρεξηγείτε τα λόγια μας… Δεν ήταν μέρα γιορτής επειδή κλείναμε (μόνο!), αλλά επειδή τότε είχαμε τη χριστουγεννιάτικη εκδήλωσή μας. Κι ήταν όντως μια πετυχημένη γιορτή! Το μικρό θεατρικό «Η γιαγιά Ραΐσσα», που το έπαιξαν πολύ καλά οι συμμαθήτριές μας, μας έδωσε το πραγματικό μήνυμα των Χριστουγέννων, μας συγκίνησε. Απ΄ την άλλη, η χορωδία με τα παραδοσιακά κάλαντα, την κρητική λύρα του Νεκτάριου και το τουμπελέκι της Νατάσας, μας ξεσήκωσε!
