ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ & ΜΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑ
Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε τους συμπολίτες μας που είχαν τη χαρά να παρευρεθούν ανήμερα της Εθνικής Εορτής της 25ης Μαρτίου στην θαυμάσια Κροκίδειο αίθουσα, στην εκδήλωση των Εκπαιδευτηρίων “Απόστολος Παύλος’’, λίγες ώρες μετά τη μαθητική παρέλαση στο κέντρο της πόλεώς μας.
Στο υπέροχο θεατρικό που παρουσιάστηκε εκεί, με τέχνη και πραγματικό ενθουσιασμό, οι πρωταγωνιστές αντί για φουστανέλες και τσαρούχια φορούσαν μαθητικές στολές και κρατούσαν σχολικές τσάντες. Αντί για συνθήματα «Ελευθερία ή Θάνατος» και «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή…» πετούσαν στον αέρα πραγματικά φέιγ βολάν και έγραφαν στους τοίχους της αίθουσας με μπογιά «Ένωσις» και «Μητέρα Ελλάδα ή θάνατος». Οι παιδαγωγοί του πρότυπου αυτού εκπαιδευτικού ιδρύματος αντί να παρουσιάσουν ανιαρούς εθνικούς εορτασμούς και πανηγυρικούς λόγους, όπως αναφέρει ο νέος Υπουργός Παιδείας στην εγκύκλιό του, έκαναν την έκπληξη. Μετέτρεψαν την εθνική εορτή σε εργαστήρι δημιουργικού ενθουσιασμού και πρωτότυπης έμπνευσης. Συνδύασαν την εορτή της εθνικής μας Παλιγγενεσίας με τον εορτασμό των 60 χρόνων που συμπληρώνονται αυτές τις μέρες από την έναρξη του Κυπριακού αγώνα 1955-1959 εναντίον των αποικιοκρατών Άγγλων την πρώτη Απριλίου 1955.
Η έναρξη του αγώνα ήταν η διακήρυξη της απόφασης του κυπριακού Ελληνισμού για Ένωση με την μητέρα πατρίδα, την Ελλάδα, και ήταν για τους Κυπρίους, αλλά και για όλους τους Έλληνες, αναβίωση των συνθημάτων και αποφάσεων για «Ελευθερία ή Θάνατο» που έγιναν για την περίσταση «Ένωσις με τη Μητέρα Πατρίδα ή θάνατος». Ήταν ένας αγώνας που πρωτοστάτησαν νέοι των 18, 20, 23 ετών και μάλιστα μαθητές γυμνασίου και λυκείου, όπως μαθητής ήταν και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο τελευταίος από τους απαγχονισθέντες κυπρίους αγωνιστές. Ο καταπληκτικής ομοιότητας προς τον ήρωα πρωταγωνιστής του θεατρικού έργου παρουσίασε τόσο ζωντανά τη ζωή και τη δράση του παλληκαριού, ώστε έκανε όλους τους θεατές, γονείς και μαθητές, να δακρύσουν από συγκίνηση και υπερηφάνεια. Τα τραγούδια του κυπριακού αγώνα που δονούσαν την αίθουσα, τα ποιήματα που με πάθος απήγγελλαν οι μαθητές, τα ονόματα και μόνο των ηρώων που αναφέρονταν από τους αφηγητές, Αυξεντίου, Καραολής, Μάρκος Δράκος, Δημητρίου… συνέθεταν μια άκρως επαναστατική ατμόσφαιρα που αναβίωνε τα πραγματικά αισθήματα της εποχής που δεν ήταν άλλα από δίψα για ελευθερία, αγάπη μέχρι θυσίας για την πατρίδα και πίστη στο Θεό και στο δίκαιο του αγώνα τους. Ήταν μια εξαιρετική παρά-σταση με πατριωτικά μηνύματα για μικρούς και μεγάλους, την οποία ακολούθησε μια εξίσου συγκινητική και διδακτική μικρού μήκους ταινία με τίτλο: «Το άδειο πιάτο».
Η ταινία ήταν αναφορά στην άλλη πικρή ιστορική σελίδα του κυπριακού Ελληνισμού, το μεγάλο πρόβλημα των Κυπρίων αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής του 1974. Το 10λεπτο φιλμ, έργο των καθηγητών και των μαθητών των Εκπαιδευτηρίων «Απόστολος Παύλος», στο οποίο οι μαθητές ηθοποιοί μιλούσαν σε άπταιστη κυπριακή διάλεκτο, ήταν η συμμετοχή των Εκπαιδευτηρίων «Α.Π.» στον πανελλήνιο διαγωνισμό που προκήρυξαν τα Υπουργεία Παιδείας Ελλάδας και Κύπρου για τα 40 χρόνια από την τουρκική εισβολή και ο οποίος διεξήχθη μεταξύ των σχολείων της Ελλάδας, την Κύπρου και της Ομογένειας. Κατά ευτυχή συγκυρία η ταινία την παραμονή της πρώτης αυτής δημόσιας προβολής της έλαβε το πρώτο βραβείο καλύτερης ταινίας του μαθητικού διαγωνισμού, μια διάκριση τιμητική για όλη την Κορινθία.
Την όλη εκδήλωση έκλεισε αποσπώντας τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα του ακροατηρίου, ο σύμβουλος εκπαιδεύσεως Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων κ. Ζαχαρίας Κονές, που έζησε όλα τα γεγονότα του κυπριακού αγώνα, του 1955 ως μαθητής Δημοτικού και της εισβολής του Αττίλα το 1974 ως εθελοντής καταταγείς και αγωνισθείς κατά τα τραγικά αυτά γεγονότα. Ο βιωματικός λόγος του συνέδεσε άρρηκτα τους κύπριους αγωνιστές, που έλαβαν μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό μας αγώνα του 1821 και έπεσαν στον ελλαδικό χώρο, με τους θαρραλέους σημαιοφόρους και διαδηλωτές μαθητές του κυπριακού αγώνα, που ζητωκραύγαζαν υπέρ της ελευθερίας και της ένωσης με την Ελλάδα, αψηφούσαν τις απειλητικές αγχόνες των κατακτητών και βάδιζαν υπερήφανοι προς το θάνατο τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο και ψάλλοντας το «τη Υπερμάχω». Οι σφαίρες των Άγγλων αλλά και των Τούρκων στρατιωτών σφυρίζουν ακόμα όχι μόνο στα αυτιά του νεαρού τότε αφηγητή αλλά και στις καρδιές όλων μας, που παρακολουθήσαμε την αναβίωση της ατμόσφαιρας των μαχητικών διαδηλώσεων και των οδοφραγμάτων και πολεμικών αναμετρήσεων. Ήταν μια βραδιά γεμάτη γαλανόλευκες σημαίες, επαναστατικό ενθουσιασμό, δάκρυα συγκίνησης και υπερήφανα νιάτα που τραγουδούσαν για τη λευτεριά και για την πατρίδα. Ήταν μια βραδιά γεμάτη Ελλάδα. Μπράβο σε όλους τους συντελεστές της εορταστικής αυτής εκδήλωσης. Συγχαρητήρια. Άριστα!
Εφημερίδα “Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ” 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015
