Το τελευταίο διάστημα, η περιβαλλοντική ομάδα του σχολείου μας έχει ασχοληθεί με πολλές, απίθανες και ενδιαφέρουσες κατασκευές, οι οποίες ομόρφυναν τον χώρο του σχολείου μας, αλλά είναι και χρήσιμες περιβαλλοντικά.
Έχοντας την επιθυμία να δούμε τα ψάρια της λίμνης μας από ψηλά, δημιουργήσαμε μια ξύλινη γέφυρα που στολίζει τον κήπο μας. Παρότι η αρχή έγινε από έναν ειδικό στις ξυλουργικές εργασίες, συνεχίσαμε με πολύ κόπο την κατασκευή της περίφημης αυτής γέφυρας. Έτσι, λοιπόν, μια Παρασκευή μαζέψαμε τα απαραίτητα εργαλεία και ξεκινήσαμε να μαστορεύουμε. Άλλος έκοβε τα ξύλα, άλλος βίδωνε και όλοι βοηθήσαμε στη συναρμολόγηση της γέφυρας πάνω από τη λίμνη. Σήμερα έχουμε την ευκαιρία να θαυμάζουμε τη γέφυρα που εμείς δημιουργήσαμε και οι βόλτες μας στον κήπο περιλαμβάνουν απαραιτήτως το πέρασμα της γέφυρας.
Με αφορμή το θέμα της φετινής περιβαλλοντικής ομάδας, που είναι η χρήση των εναλλακτικών πηγών ενέργειας, σκεφτήκαμε να δημιουργήσουμε έναν νερόμυλο. Για την κατασκευή του χρειάστηκε να γίνει η αρχή και πάλι από κάποιον ειδικό. Στη συνέχεια, όμως, τα μέλη της ομάδας μας συνεργάστηκαν με άψογο τρόπο. Στήσαμε ένα πρόχειρο ξυλουργικό εργαστήρι σε μια από τις αίθουσες του σχολείου και ο καθένας από εμάς, κρατώντας από ένα εργαλείο, συνέβαλε στην ολοκλήρωση της κατασκευής. Τώρα μένουν μόνο κάποιες λεπτομέρειες, για να λειτουργήσει ο νερόμυλος και να εκπληρωθεί η επιθυμία μας να δούμε στην πράξη την αξιοποίηση της κίνησης του νερού, με σκοπό την παραγωγή μικρής τάσης ενέργειας.
Παράλληλα με τη δημιουργία του νερόμυλου υλοποιήσαμε και μια ακόμη πρωτότυπη ιδέα μας, που ήταν η κατασκευή μιας φωλιάς για πουλιά. Ενθουσιαστήκαμε πολύ με αυτή την ιδέα και ξεκινήσαμε με πολλή διάθεση. Κόψαμε τα ξύλα και τα βιδώσαμε έχοντας μια συγκεκριμένη εικόνα της φωλιάς στο μυαλό μας. Σήμερα η φωλιά, φρεσκοβαμμένη και περιποιημένη, είναι στερεωμένη στον κήπο μας. Μοιάζει με ωραιότατο σπιτάκι, καθώς έχει ακόμη και σκεπή και το ζηλεύουμε ακόμη κι εμείς. Το μόνο που μένει είναι να μπει ζωή μέσα.
Με όλες αυτές τις κατασκευές μάθαμε να μαστορεύουμε, έστω και με αρκετή βοήθεια, ενώ μέχρι τώρα δεν είχαμε την ευκαιρία ν’ ασχοληθούμε με κάτι παρόμοιο. Κυρίως, όμως, μάθαμε να συνεργαζόμαστε όσο καλύτερα μπορούμε και συνειδητοποιήσαμε ότι με τον κατάλληλο καταμερισμό καθηκόντων, με εργατικότητα και ομαδικό πνεύμα μια ομάδα μπορεί να επιτύχει πολλά.
Μαργαρίτα Μαρκαντώνη & Κατερίνα Τσιμπίκου, Α΄ Γυμν.
