Η εκδρομή μας στην Eλβετία!
Εκδρομή στην Ελβετία και το CERN! Πολυαναμενόμενη από την πρώτη μέρα που μας ανακοινώθηκε! Πραγματικά, τώρα που επιστρέψαμε, όταν μας ρωτήσει κάποιος ποια από τις πέντε μέρες της εκδρομής ήταν η πιο συναρπαστική, δυσκολευόμαστε να απαντήσουμε. Οι εντυπώσεις και οι εμπειρίες τής κάθε μέρας ήταν πρωτόγνωρες και μοναδικές! Η Ελβετία φαντάζει παραδεισένια, διότι συνδυάζει με αρμονικό τρόπο το πανέμορφο φυσικό στοιχείο με την αστική ζωή της χώρας, που κινείται σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο. Επειδή λοιπόν πολλοί μας ρωτάνε και επειδή κι εμείς θέλουμε να μοιραστούμε όλα τα ωραία πράγματα που ζήσαμε εκεί, τα καταγράφουμε στο μαθητικό μας περιοδικό όσο λεπτομερέστερα είναι δυνατό. Στην αποτύπωση βοήθησαν πολύ τα προσωπικά ημερολόγια της εκδρομής, τα οποία ενημερώναμε σταθερά, μέρα-μέρα. Από αυτά ετοιμάσαμε την ανταπόκριση που ακολουθεί. Ευχαριστούμε τους συμμαθητές μας που τα διέθεσαν για τον σκοπό αυτό!
1η Μέρα, Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2022
Νωρίς το πρωί σήμερα, με την ευλογία του Κυρίου, ξεκινάει το μεγάλο ταξίδι! Μπροστά μας έχουμε πολλά χιλιόμετρα, πολλές διαφορετικές παραστάσεις. Η επίσκεψη σε νέες χώρες, η πτήση με αεροπλάνο, μα κυρίως η καλή παρέα και η γνήσια ψυχαγωγία προοιωνίζουν μια εκδρομή συναρπαστική. Σημείο εκκίνησης το Σχολείο, όπου μπαίνουμε στο λεωφορείο και κατευθυνόμαστε από την Κόρινθο προς το αεροδρόμιο «Ελεύθεριος Βενιζέλος». Ο π. Τιμόθεος μας «προσκαλεί» σε πρωινή προσευχή και ύστερα μας δίνει το μήνυμα της ημέρας. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο είμαστε όλοι ενθουσιασμένοι και ταυτόχρονα αγχωμένοι, αφού πολλοί ταξιδεύουμε για πρώτη φορά με αεροπλάνο. Περνάμε τους απαραίτητους ελέγχους και η πτήση αρχίζει!..
Φτάνουμε στο Μόναχο σε σχετικά λίγη ώρα και χωρίς κανένα πρόβλημα εκτός από λίγη ζαλάδα. Θαυμάζουμε το γερμανικό αεροδρόμιο, την οργάνωση και την καθαριότητα. Γευματίζουμε και επιβιβαζόμαστε σε νέο πούλμαν, το οποίο είναι υπερσύγχρονο. Μετά από μία πολύωρη διαδρομή και τις απαραίτητες στάσεις, βρισκόμαστε μπροστά στους μαγευτικούς καταρράκτες του Ρήνου. Το τοπίο είναι από τις πιο όμορφες εικόνες που έχουμε δει ποτέ, ένα εξαιρετικό υπερθέαμα! Κρύα νερά, με μεγάλη ορμή χύνονται σε μια υδάτινη λεκάνη που ξεπερνά τα 150 μέτρα πλάτος. Οι λήψεις μας και οι ομαδικές φωτογραφίες είναι εντυπωσιακές, βγαλμένες, λες, από κάποιο μεγάλο τουριστικό περιοδικό!
Αναχωρούμε με προορισμό το ξενοδοχείο μας στη Ζυρίχη, στους κρύους δρόμους της οποίας κάναμε μια βραδινή βόλτα, μετά την τακτοποίησή μας. Η μέρα κλείνει αργά, με τη βραδινή προσευχή και ευχαριστία σε Αυτόν, χάρη στον οποίο ζήσαμε και γράφουμε όλα αυτά. Ανυπομονούμε για την αυριανή!
2η Μέρα, Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2022
Η πόρτα του δωματίου χτύπησε και ξυπνήσαμε πολύ χαρούμενοι που ήμασταν με τους φίλους μας! Αφού ετοιμαστήκαμε, κατεβήκαμε και πήραμε ένα πλούσιο γευστικό πρωινό. Μετά μπήκαμε στο πούλμαν και, κάνοντας την πρωινή μας προσευχή με τον π. Τιμόθεο και τον π. Ιουστίνο, κατευθυνθήκαμε στη Ζυρίχη. Με παρέα τη βροχούλα, απολαύσαμε το μεγάλο ποτάμι που τη διατρέχει και περιηγηθήκαμε για περίπου μιάμιση ώρα στους πλακόστρωτους δρόμους της και τα γραφικά σοκάκια της, χαζεύοντας τα διάφορα περίτεχνα κτήρια, τα μαγαζιά με τις φανταχτερές και πανάκριβες βιτρίνες, τους ναούς με τον ιδιαίτερο ρυθμό. Επισκεφτήκαμε και την εκκλησία του Αγίου Πέτρου και εντυπωσιαστήκαμε από την μοναδική αρχιτεκτονική της. Με τις ομάδες μας προχωρήσαμε προς την αγορά, όπου συνομιλήσαμε με κατοίκους της περιοχής (κάποιοι είχαμε και μικρές αστείες περιπέτειες λόγω γλώσσας), και φυσικά τραβήξαμε αμέτρητες φωτογραφίες…
Στη συνέχεια ανεβήκαμε στο λεωφορείο, έχοντας προορισμό την ελβετική πρωτεύουσα. Η Βέρνη, μια παραμυθένια πόλη χτισμένη πάνω σε ποτάμι, συνδυάζει μοναδικά την τέχνη της αρχιτεκτονικής με την ομορφιά της φύσης. Η γαλήνη της σε μαγεύει. Οι πλακόστρωτοι δρόμοι και τα κτίρια μιας άλλης εποχής σου δημιουργούν την αίσθηση ότι ταξιδεύεις πίσω στον χρόνο. Περπατήσαμε ως το σπίτι του Αϊνστάιν, όπου φωτογραφηθήκαμε όλοι μαζί. Ακολούθησε βόλτα με τις ομάδες μας. Ο αποθηκευτικός χώρος των φωτογραφικών μηχανών μειώθηκε κατακόρυφα μέσα σε λίγη ώρα….
Αργότερα αναχωρήσαμε για τον τελικό προορισμό της ημέρας, τη Γενεύη, που είναι χτισμένη στις όχθες μιας λίμνης. Τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο μας και βγήκαμε να θαυμάσουμε την πόλη φωταγωγημένη το βράδυ. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να προμηθευτούμε τις περίφημες ελβετικές σοκολάτες, που περιμέναμε με ανυπομονησία να γευτούμε… Δικαιώσαμε τη φήμη τους αλλά και …την ακριβή τιμή τους. Στο βραδινό γεύμα μας σε ένα μεξικάνικο εστιατόριο της περιοχής γνωρίσαμε μια υπάλληλο που είχε ένα χαμόγελο μόνιμα ζωγραφισμένο στα χείλη, ειδικά αφού έμαθε πως είμαστε από την Ελλάδα. Μας είπε ότι είχε και μία ρίζα καταγωγής από την Ελλάδα και μας τραγούδησε ελληνικά τραγούδια. Η δεύτερη γεμάτη, όμορφη μέρα έφτασε στο τέλος της…
3η Μέρα, Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2022
Μετά το ξύπνημα, το όμορφο γαλλικό πρωινό και την πρωινή προσευχή στο λεωφορείο, ξεκίνησε η διαδρομή γύρω από τη λίμνη της Γενεύης (λίμνη Λεμάν). Κάναμε αρκετούς σταθμούς, βγάλαμε ομαδικές και ατομικές φωτογραφίες και μάθαμε αρκετά χρήσιμα στοιχεία από «ξεναγήσεις» συμμαθητών, για τα μέρη που επισκεπτόμασταν. Ο πρώτος προορισμός της ημέρας ήταν το Ολυμπιακό Μουσείο, το οποίο βρίσκεται στην περιοχή της Λωζάνης. Όπως μαρτυρά και το όνομά του, το μουσείο είναι αφιερωμένο στον πανάρχαιο θεσμό των Ολυμπιακών Αγώνων, που ξεκίνησε στην χώρα μας. Αντικρίζοντας το μουσείο εξωτερικά, θαμπώνεται κανείς από την κυριαρχία και την ομορφιά του πράσινου στοιχείου, καθώς και από τα μεγάλα αγάλματα, που αναπαριστούν αθλητές εν δράσει, την ώρα της διεξαγωγής αγωνισμάτων. Η πρώτη αίθουσα που επισκεφθήκαμε πρόβαλλε με τρισδιάστατη προβολή στοιχεία για την ιστορία και το ξεκίνημα των Ολυμπιακών Αγώνων και γενικότερες πληροφορίες για τον τρόπο διεξαγωγής τους, τις δάδες που χρησιμοποιήθηκαν σε αγώνες του παρελθόντος κ.ά. Είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά και την δάδα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα. Ένας άλλος χώρος του μουσείου ήταν διακοσμημένος με τις ενδυμασίες διάσημων αθλητών. Παρακολουθήσαμε ακόμη βίντεο από τις τελετές έναρξης και τα αγωνίσματα παλαιότερων Ολυμπιακών Αγώνων. Η τελευταία αίθουσα του μουσείου και η αγαπημένη των περισσότερων από μας, ήταν γεμάτη με διαδραστικά παιχνίδια σχετικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που απαιτούσαν από τον παίκτη-επισκέπτη τόσο σωματική όσο και πνευματική εγρήγορση. Συμμετείχαμε με όρεξη και γελάσαμε πολύ!.. Όταν ξαναμπήκαμε στο λεωφορείο, για να συνεχίσουμε τη διαδρομή μας, μοιραστήκαμε από μικροφώνου τις εντυπώσεις και τους προβληματισμούς μας από όσα είδαμε (π.χ. γιατί το Μουσείο Ολυμπιακών Αγώνων να φιλοξενείται στη Γενεύη και όχι σε μια πόλη της Ελλάδας, αφού εκεί είναι ο τόπος γέννησής τους).
Επόμενος προορισμός μας το Château d’ Οuchy, το κτήριο μέσα στο οποίο υπογράφηκε η Συνθήκη της Λωζάνης το 1923. Στο κοντινό άλσος αποτίσαμε φόρο τιμής στον μεγάλο Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, καθώς σταθήκαμε μπροστά σε προτομή αφιερωμένη από τους Ελβετούς στη μνήμη του σπουδαίου αυτού εμπνευστή του Ουδέτερου Ομοσπονδιακού κράτους της Ελβετίας.
Ακολούθησε η περιήγηση γύρω από τη λίμνη Λεμάν. Πρώτη στάση κάναμε στο φημισμένο Μοντρέ, όπου μόλις είχε ξεκινήσει και ο χριστουγεννιάτικος στολισμός, οπότε η ατμόσφαιρα ήταν μαγευτική. Επόμενη στάση μας η περιοχή Βεβέ, με τη μεγάλη όμορφη πλατεία. Έπειτα είχαμε τη μοναδική ευκαιρία να επισκεφτούμε το κάστρο Σιγιόν και να θαυμάσουμε το επιβλητικό και μεγαλόπρεπο κτίριο, που, συνυφασμένο με την ειδυλλιακή θέα της λίμνης, δημιουργεί μια αίσθηση μεσαιωνικού παραμυθιού, που κόβει την ανάσα. Το κάστρο, χάρη σε αυτή τη μυστηριώδη επιβλητικότητά του, υπήρξε πηγή έμπνευσης για πολλούς συγγραφείς και ποιητές. Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας και, αφού περάσαμε από τις πηγές Evian, με τα ομώνυμα ιαματικά νερά και τα καλλυντικά, φτάσαμε στον τελευταίο προορισμό μας, το χωριό Yvoire, που η θέα του έσβησε όλη την κούραση της ημέρας! Το Yvoire είναι βραβευμένο ως το πιο ανθισμένο χωριό στον πλανήτη. Και πράγματι είναι ένα πανέμορφο γραφικό χωριουδάκι, όπου ο χρόνος έχει σταματήσει σε προηγούμενο αιώνα. «Χαθήκαμε» στα μικρά, όμορφα σπίτια και μαγαζιά του, ήπιαμε ζεστή σοκολάτα και ξεγελάσαμε πρόχειρα την πείνα μας. Το αποχωριστήκαμε με στεναχώρια –«θα ήθελα να μείνω εκεί για πάντα» – και επιστρέψαμε στη Γενεύη για φαγητό και διανυκτέρευση. Οι εμπειρίες της τρίτης μέρας αποταμιεύτηκαν μέσα μας και στα ημερολόγιά μας, εξάπτοντας τη φαντασία και την προσμονή μας για όσα μας περίμεναν την επόμενη μέρα…
4η Μέρα, Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2022
Έφτασε η μέρα της επίσκεψής μας στον κύριο και βασικό προορισμό της εκδρομής μας, στο ερευνητικό κέντρο CERN (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Πυρηνικής Έρευνας), το μεγαλύτερο σε έκταση κέντρο πυρηνικών ερευνών στον κόσμο, που ιδρύθηκε το 1954 από 12 ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων η χώρα μας, και σήμερα αριθμεί 23 κράτη-μέλη! Όταν φτάσαμε, κατεβήκαμε από το λεωφορείο με δέος… Εκεί μας υποδέχτηκαν και μας ξενάγησαν δύο κορυφαίοι έλληνες επιστήμονες, που έχουν διακριθεί ο πρώτος στον τομέα της πληροφορικής και ο δεύτερος στον τομέα της πειραματικής φυσικής. Αυτοί μας έδωσαν μία καλή γεύση από το έργο και την ιστορία αυτού του τεράστιας εμβέλειας ερευνητικού κέντρου. Αρχικά παρακολουθήσαμε σε ένα μικρό αμφιθέατρο σύντομη προβολή ως εισαγωγή και στη συνέχεια, χωρισμένοι σε δύο ομάδες, παρακολουθήσαμε δύο ξεναγήσεις, μέσα από τις οποίες μας δόθηκε η δυνατότητα να ενημερωθούμε αρκετά λεπτομερώς σχετικά με τον σκοπό αλλά και τα μέχρι τώρα δεδομένα των εργασιών του CERN πάνω στους δύο τομείς της ειδικότητας των επιστημόνων-ξεναγών μας: τα πειράματα που διενεργούνται εκεί και τα αποτελέσματά τους αλλά και τον τρόπο αποθήκευσης και επεξεργασίας της ασύλληπτης ποσότητας των πληροφοριών που προκύπτουν. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ο Παγκόσμιος ιστός (Wolrd Wide Web ή www) είναι δημιούργημα του CERN, που δόθηκε σε ελεύθερη διεθνή χρήση, ενώ δική του προσφορά είναι πολλές άλλες εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας. Όσα μάθαμε και είδαμε ήταν καθηλωτικά και άνοιξαν μπροστά μας έναν τεράστιο ορίζοντα γνώσης! Από την άλλη μεριά, ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε η απλότητα και η ζεστή επικοινωνία των δύο διακεκριμένων επιστημόνων μας με μας, τους απλούς μαθητές… Ακολούθησε γεύμα στο εστιατόριο του Κέντρου -«γευματίζοντας δίπλα σε μια διάνοια»-, φωτογραφίες και αγορά ενθυμίων. Αποχωριστήκαμε το CERN με στενοχώρια…
Συνεχίσαμε με το δεύτερο εκπαιδευτικό μέρος της ημέρας. Λόγω περιορισμών χωριστήκαμε σε δύο ομάδες. Η μία επισκέφτηκε το Μέγαρο του ΟΗΕ, ενώ η άλλη το Μουσείο του Ερυθρού Σταυρού. Στο Μέγαρο του ΟΗΕ είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους δύο συνεδριάσεις που γίνονταν προκειμένου να παρθούν σημαντικές αποφάσεις για καίρια ζητήματα: την επικράτηση της ειρήνης, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου παγκοσμίως. Οι εγκαταστάσεις του Οργανισμού μάς εντυπωσίασαν και η παρουσία μας εκεί μας έδωσε μια αρκετά καλή εικόνα για τη λειτουργία του.
Κατά την ξενάγησή μας στο Μουσείο του Ερυθρού Σταυρού πληροφορηθήκαμε από τα εκθέματα και από την ξεναγό μας για το πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία αυτού του παγκόσμιου ανθρωπιστικού οργανισμού, για τους σκοπούς και την παγκόσμια δράση του. Παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε ως προσπάθεια για την περίθαλψη θυμάτων πολέμου, διαδραματίζει ως σήμερα σημαντικό ρόλο, έχοντας ένα ευρύ φάσμα βοήθειας και προς τα θύματα φυσικών καταστροφών και δράσης για φλέγοντα περιβαλλοντικά ζητήματα. Σημαντική ήταν η συμβολή του στην επανένωση οικογενειών που τα μέλη τους χάνονταν μεταξύ τους στην προσπάθειά τους να διαφύγουν τον θάνατο, σε κρίσιμες συνθήκες. Είχαμε την ευκαιρία να διαβάσουμε γράμματα παιδιών προς τον Οργανισμό, με την ελπίδα να ξαναβρούν τους δικούς τους. Το πιο συναρπαστικό κομμάτι του μουσείου ήταν τα ολογράμματα ανθρώπων-μαρτύρων που μοιράζονταν μαζί μας την προσωπική τους τραγική ιστορία. Δυστυχώς, όμως, ο χρόνος ήταν περιορισμένος και γι΄ αυτό αρκεστήκαμε στην παρακολούθηση ορισμένων ενδεικτικών μαρτυριών, οι οποίες μας συγκλόνισαν. Πραγματικά αξίζει να επισκεφτεί καθένας το Μουσείο αυτό έστω και μία φορά στη ζωή του.
Φεύγοντας από τους δύο αυτούς Παγκόσμιους Οργανισμούς, η μέρα μας δεν είχε τελειώσει! Κατευθυνθήκαμε στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ, όπου είχαμε μία έκπληξη: Ανοίγοντας την πόρτα ενός κτηρίου, βρεθήκαμε μέσα σε μια ορθόδοξη Εκκλησία, χωρίς τίποτε εξωτερικά να προμηνύει για κάτι τέτοιο, αφού, όπως μας είπαν, το ελβετικό κράτος δεν επιτρέπει τη γνωστή σε μας Βυζαντινή αρχιτεκτονική των ναών. Την επίσκεψη στον ναό την νιώσαμε σαν μία «αύρα» στην περιήγησή μας στην Ελβετία. Ήταν μάλιστα ναός αφιερωμένος στον Απόστολο Παύλο. Προσκυνήσαμε και ψάλαμε. Οι τοιχογραφίες του ήταν συμβολικές, κάτι διαφορετικό από το συνηθισμένο, και μας εξήψαν το ενδιαφέρον. Εκεί μας υποδέχτηκε και μας ξενάγησε ο π. Ματθαίος. Απολαύσαμε τη φιλοξενία του και ενημερωθήκαμε για την Ορθοδοξία στην Ελβετία και για τους σκοπούς και την ιστορία του Ιδρύματος. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε η πληροφόρησή μας για τη δυνατότητα πραγματοποίησης μεταπτυχιακών σπουδών Θεολογίας εκεί. Ο π. Ματθαίος μάς ξεπροβόδισε με δώρα και αναμνηστικά.
Αναχωρήσαμε για την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο και βγήκαμε για βραδινό γεύμα. Η επόμενη μέρα ήταν η μέρα της επιστροφής μας στην πατρίδα…
Όσο κι αν η εκδρομή μάς γέμισε όμορφες εικόνες και πολύτιμες εμπειρίες, δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε πως θα θέλαμε κι άλλο!.. Βέβαια, όλα τα καλά έχουν ένα τέλος. Νιώθουμε ευγνώμονες για την ευκαιρία που είχαμε!
5η Μέρα, Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2022
Ημέρα της αναχώρησής μας από την Ελβετία. Η εκδρομή φτάνει στο τέλος της. Μετά από την επίσκεψή μας στο Σαμονί και το Μον Μπλαν, όπου θαυμάσαμε πανέμορφα τοπία, χιονισμένες βουνοκορφές και γραφικά χωριουδάκια, κατευθυνθήκαμε προς το αεροδρόμιο του Μιλάνο, διασχίζοντας το τεράστιο Tunnel du Mont Blanc. Πετάξαμε αισίως και με συγκίνηση αναχωρήσαμε για τα σπίτια μας. Τώρα γράφω στο γραφείο μου, αναπολώντας τις ευχάριστες στιγμές της εκδρομής…
ΑΛΛΑ ΟΧΙ! Αυτά θα έγραφα, αν δεν συνέβαινε κάτι πολύ ασυνήθιστο και δεν αναγκαζόμασταν να αναχωρήσουμε για Μιλάνο από άλλη, μακρύτερη διαδρομή! Μια διαδρομή ιδιαίτερα όμορφη, με χιονισμένα τοπία, την οποίο κάναμε παίζοντας μέσα στο λεωφορείο ομαδικά παιχνίδια και διαγωνισμούς, ακόμα διοργανώνοντας και διαγωνισμό τραγουδιού!
Η αλήθεια είναι ότι την προγραμματισμένη ως τελευταία μέρα της εκδρομής ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο μας, ακόμα νωρίτερα από το συνηθισμένο, με προορισμό το θέρετρο Σαμονί, χτισμένο στις παρυφές του Λευκού Όρους, του υψηλότερου σημείου των Άλπεων. Φτάνοντας εκεί, θαμπωθήκαμε από το κατάλευκο τοπίο και παγώσαμε λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας, ωστόσο αυτό δεν μας εμπόδισε να περιηγηθούμε στο μεγαλύτερο μέρος του χωριού, με τους πλακόστρωτους δρόμους και τα επιβλητικά αγάλματα. Γευτήκαμε ζεστή σοκολάτα και τα ζεστά κρουασανάκια των μαγαζιών γλύκαναν την ατμόσφαιρα… Δυστυχώς σήμανε η ώρα της επιστροφής και έπρεπε να κατευθυνθούμε προς την σήραγγα του Λευκού Όρους η οποία θα μας έβγαζε μέσα σε λίγες μόλις ώρες στα σύνορα της Ιταλίας, από όπου θα αναχωρούσαμε με αεροπλάνο για την Ελλάδα. Μόλις φτάσαμε στην σήραγγα, όμως, πληροφορηθήκαμε πως λόγω κάποιων τεχνικών προβλημάτων αυτή θα έπρεπε να παραμείνει κλειστή για μια ημέρα, γεγονός που μας υποχρέωνε να κάνουμε τον κύκλο του Λευκού Όρους. Η διαδρομή αυτή μας καθυστέρησε αρκετά, με αποτέλεσμα να χάσουμε την πτήση μας και έτσι να “κερδίσουμε” μια ακόμη διανυκτέρευση και αυτή την φορά στο Μιλάνο! Πραγματικά, η διαδρομή ήταν κουραστική, αλλά εν τέλει όλοι την ευχαριστηθήκαμε, καθώς είχαμε την ευκαιρία να διασχίσουμε οδικώς τις Άλπεις, ακολουθώντας τα βήματα του Καρχηδόνιου στρατηγού Αννίβα, και να θαυμάσουμε τα υπέροχα, άλλοτε χιονισμένα και άλλοτε πάλι καταπράσινα, γραφικά τοπία. Συγκρίνεται άλλωστε μια συναρπαστική διαδρομή ανάμεσα στις εκθαμβωτικές Άλπεις, με μία μονότονη πορεία σε μία σήραγγα;
Η όλη αλλαγή, που την ονομάσαμε «η ανατροπή», παρόλες τις συνεπαγόμενες δυσκολίες, σίγουρα αποτέλεσε μια ανέλπιστη ευκαιρία για μια επιπλέον μέρα εκδρομής και βόλτας στο Μιλάνο, στην οποία δώσαμε το όνομα bonus μέρα! Απολαύσαμε το ξενοδοχείο και το γκουρμέ δείπνο του και το πρωί περιηγηθήκαμε για ένα τρίωρο στους μιλανέζικους εμπορικούς δρόμους, στην περίφημη Σκάλα του Μιλάνο και σε άλλα διάσημα μουσεία και μνημεία της πόλης, που μέχρι τότε είχαμε δει μόνο σε οθόνη… Η ανατροπή μάς χάρισε μια απολαυστική επίσκεψη σε μια πόλη που οποιοσδήποτε θα ήθελε να επισκεφτεί. Τα λόγια είναι περιττά μπροστά στις επιπλέον εμπειρίες που αποκομίσαμε. Ένα πράγμα πάντως μπορούμε οι περισσότεροι να πούμε με σιγουριά: ότι επιστρέψαμε στην Ελλάδα έχοντας ζήσει τις πιο γεμάτες και απίστευτες μέρες της ζωής μας. Μέρες που μας χάρισαν ένα ευρύτατο φάσμα γνώσεων και ωραίας παρέας με τους φίλους μας, συνεχόμενα για 6 μέρες! Κι αυτό χάρη στον κόπο και στις προσπάθειες των καθηγητών μας να οργανώσουν την εκδρομή και να αναλάβουν, σαν γονείς, την ευθύνη της ασφάλειάς μας.
Σας ευχαριστούμε πολύ και περιμένουμε με ανυπομονησία τις επόμενες εκδρομές!
Χρ. Γεραρής, Αμ. Λατσούνη, Φ. Χατήρα (Γ΄ Λυκ.)
& Βασ. Μαρινού (Α΄ Λυκ.)
