Επίσκεψη στην Αιώνια Πόλη

Τέλη Μαρτίου και ομάδα τελειόφοιτων μαθητών και εκπαιδευτικών του Σχολείου μας ταξίδεψε στην «αιώνια πόλη». Πράγματι περιδιαβαίνοντας στους δρόμους της Ρώμης νομίζεις ότι κάνεις ένα ταξίδι στους αιώνες. Ξεκινώντας από την Αππία Οδό θυμηθήκαμε τον Απόστολο Πέτρο και την απόκρυφη παράδοση του Quo vadis Domine· τον Απόστολο Παύλο αλυσοδεμένο να κηρύσσει τον Χριστό —και τους δύο πρωτοκορυφαίους να τελειώνουν μαρτυρικά την επίγεια ζωή τους στη Ρώμη—· κατεβήκαμε στις κατακόμβες και, αντικρίζοντας όλους τους αλλόγλωσσους να προσπαθούν να ερμηνεύσουν τον συμβολισμό ΙΧΘΥΣ, νιώσαμε προνομιούχοι που μόνο εμείς τον καταλαβαίναμε· αλλά είδαμε εκεί τους τάφους των μαρτύρων και των πρώτων χριστιανών, «τῶν ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ Μαρτύρων σου, ὡς πορφύραν καὶ βύσσον τὰ αἵματα, ἡ Ἐκκλησία σου στολισαμένη, δι’ αὐτῶν βοᾷ σοι· Χριστὲ… εἰρήνην τῇ πολιτείᾳ σου δώρησαι…» και δεηθήκαμε για ειρήνη· παρακάτω «σ’ ένα δρόμο της Ρώμης πεσμένος, ένας μάρτυς μικρός πληγωμένος» ο Ταρσίζιος, «μικρός φίλος κι αδελφός» μας, μας μήνυσε πως τρανός γίνεται κανείς με το να κρατά σφιχτά τον Χριστό στην καρδιά του. Όλη η ρωμαϊκή ιστορία ξαναζωντάνεψε μπροστά μας περνώντας μπροστά από τα Λουτρά του Καρακάλλα, τη Σύγκλητο, τον Παλατίνο Λόφο, την Αρχαία Αγορά, το Καπιτώλιο, την Αψίδα του Μ. Κωνσταντίνου κ.ά. για να κορυφωθεί μπαίνοντας στην αρένα του Κολοσσαίου, τον χώρο διεξαγωγής των αγώνων, αλλά για μας και τον στίβο που θυσιάστηκε νέφος μαρτύρων των τριών πρώτων αιώνων. Κατά την επίσκεψή μας στα μουσεία του Βατικανού και τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου θαυμάσαμε μεν τα μοναδικά και κορυφαία παγκοσμίως έργα τέχνης, αλλά νιώσαμε πολύ ευνοημένοι που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στην Ορθόδοξη Ελλάδα, εδώ που ο Ναός και ο Θεός είναι κοντά σου και σε αγκαλιάζει, χωρίς να σε κρατά σε μεγαλοπρεπή απόσταση, ούτε να σε ατενίζει μέσα από το παγωμένο βλέμμα μιας γλυπτής απομίμησης. (Περιοδικό ο Πυρσός, τ. 120)