Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2024
Λάρνακα – Δερύνεια – Παραλίμνι – Λιοπέτρι
Ξημερώματα απογειωθήκαμε από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Για πολλούς από εμάς ήταν το πρώτο ταξίδι με αεροπλάνο. Χειροκροτήσαμε στην προσγείωση στο αεροδρόμιο της Λάρνακας και μετά τους ελέγχους πήραμε τις αποσκευές μας. Δυστυχώς η Καλλιόπη είχε παρόμοια βαλίτσα με κάποιον άλλο επιβάτη κι έτσι έγινε το μπέρδεμα! Μικρή ήταν η αναμονή, πριν ξεκινήσουμε για την πρώτη μας στάση στο φιλόξενο χωριό των Τρούλλων.
Ένα πλούσιο κέρασμα μας περίμενε εκεί στο Πολιτιστικό Κέντρο με τη ζεστασιά των ανθρώπων να είναι έκδηλη σε κάθε λόγο τους. Ξεναγηθήκαμε στον Ιερό Ναό του Αγίου Μάμα και ακούσαμε τις αφηγήσεις του συνώνυμου επιτρόπου για τη θαυματουργική επέμβαση του Αγίου κατά την τουρκική εισβολή: «προσπάθησαν να πάρουν όλα τα πολύτιμα αντικείμενα – δωρεές από την εικόνα του Αγίου αλλά δε μπορούσαν να φύγουν με αυτά. Το ομολόγησε ο Τούρκος στρατιώτης που ήταν παρών.»
Καταθέσαμε στεφάνι στο μνημείο για τους πεσόντες ήρωες και ψάλλαμε τον εθνικό ύμνο. Περάσαμε και από το σημείο, όπου το 1958 ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ, Σουρουκλής Ανδρέας έπεσε μαχόμενος προσπαθώντας να καλύψει τους συναγωνιστές του. Στην κηδεία του, όπου οι Άγγλοι επέτρεψαν μόνο λίγους από την οικογένεια να παρευρεθούν, ο πατέρας και η σύζυγός του ασπάστηκαν το χέρι του ήρωα.
Συνεχίσαμε κατά μήκος της διαχωριστικής γραμμής πλάι στα κατεχόμενα χωριά και φτάσαμε στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αμμοχώστου. Μετά την ιστορική αναδρομή που παρακολουθήσαμε για την ιστορία της πόλης – φάντασμα, ανεβήκαμε στην ταράτσα του κτηρίου από όπου με κιάλια είδαμε το σημείο της δολοφονίας του Σολωμού Σολωμού και στο βάθος την Αμμόχωστο. Τελέσαμε επιμνημόσυνη δέηση στους τάφους των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού που συνοδεύτηκε από κατάθεση στεφάνων και ενός λεπτού σιγή. Αφού ψάλαμε τον εθνικό ύμνο πήραμε το δρόμο για ένα ακόμα τόπο θυσίας, τον Αχυρώνα του Λιοπετρίου.
Σταθήκαμε προσοχή στους τέσσερις αδριάντες των ηρώων που έπεσαν μαχόμενοι απέναντι στους Άγγλους στις 2 Σεπτεμβρίου του 1958. Αποτίσαμε φόρο τιμής στους Ανδρέα Κάρυο, Ηλία Παπακυριακού, Φώτη Πίττα και Χρήστο Σαμάρα που γενναία αντιστάθηκαν στην πολυήμερη πολιορκία του αγγλικού στρατού. Ο αχυρώνας είναι πλέον μνημειακός χώρος που έχει ανακατασκευαστεί μετά την πυρπόληση του 1958.
Η μέρα ολοκληρώθηκε με γεύμα που περιελάμβανε κυπριακές πίτες και καλαμαράκια πριν καταλήξουμε στην Κατασκήνωση της περιοχής Σαϊτά, στο όρος Τρόοδος. Αξίζει να αναφερθεί ότι η διαμονή μας και τα περισσότερα γεύματά μας ήταν ευγενική χορηγία της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού.
Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2024
Στρατόπεδο ΕΛΔΥΚ – Τύμβος Μακεδονίτισσας – Λεύκαρα
Μετά το πλούσιο πρωϊνό μας στην κατασκήνωση του Σαϊτά αναχωρήσαμε για το κτήμα Κουσιουμή στις Χαλεπιανές. Εκεί πραγματοποιήθηκε εκδήλωση από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς της Κύπρου ενώπιον της στρατιωτικής, πολιτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας. Η ημερίδα είχε θέμα: «παρουσία των Θρησκευτικών Λειτουργών στο στράτευμα ποιμαντικώς και διαχρονικώς». Η χορωδία του σχολείου πλαισίωσε την εκδήλωση και ο Αρχιεπίσκοπος παρέθεσε γεύμα για όλους τους μαθητές.
Ακολούθησε ξενάγηση στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ όπου είδαμε το μουσείο με τα εκθέματα από την προσφορά της Ελληνικής Δύναμης στους Κυπριακούς Αγώνες μέχρι σήμερα. Καταθέσαμε στεφάνι στο Μνημείο των πεσόντων και ψάλλαμε τον Εθνικό Ύμνο, πριν την αναμνηστική φωτογραφία.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς τον τύμβο της Μακεδονίτισσας. Πρόκειται για ένα ανακαινισμένο στρατιωτικό νεκροταφείο όπου βρίσκονται θαμμένοι αξιωματικοί και οπλίτες που έπεσαν υπερασπιζόμενοι την Κύπρο κατά την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων το 1974. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση που πραγματοποιήσαμε μαζί με μια ομάδα επισκεπτών από τη Μητρόπολη Ζακύνθου, ξεναγηθήκαμε σε ένα πολεμικό αεροσκάφος ίδιου τύπου με αυτά της επιχείρησης «ΝΙΚΗ» που καταρρίφθηκαν τα ξημερώματα της 22ας Ιουλίου 1974. Μέσα στο αεροσκάφος είχαν τοποθετηθεί στις θέσεις οι φωτογραφίες των αδικοχαμένων καταδρομέων που επέβαιναν, όπως ακριβώς τις περιέγραψε ο μοναδικός διασωθείς, Θανάσης Ζαφειρίου. Ήταν μια μυστική αποστολή για την οποία δεν έγινε σωστή συνεννόηση με τους Ελληνοκυπρίους και έτσι φίλια αντιαεροπορικά πυρά κατέρριψαν κάποια από τα αεροσκάφη της αποστολής.
Η μέρα ολοκληρώθηκε με μια όμορφη βόλτα στα Λεύκαρα. Εκεί επισκεφτήκαμε τη μεγαλόπρεπη Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού όπου φυλάσσεται σε κρύπτη ο μεγάλος ξύλινος σταυρός στον κέντρο του οποίου υπάρχει κομμάτι από το Σταυρό του Κυρίου. Ολόκληρος ο σταυρός είναι καλυμμένος από λεπτά φύλλα ασημιού. Η λευκαρίτικη παράδοση σχετίζεται με το κέντημα και την αργυροχοΐα δείγμα της οποίας είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε από τις τοπικές βιοτεχνίες.
Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2024
Προεδρικό Μέγαρο – Φυλακισμένα Μνήματα – Γραμμή Αντιπαράθεσης – ΛΗΔΡΑ ΠΑΛΛΑΣ (Πράσινη Γραμμή)
Η μέρα μας ξεκίνησε με μια επίσκεψη στο Προεδρικό Μέγαρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αφού καταθέσαμε στεφάνι στο άγαλμα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου που βρίσκεται μπροστά στην είσοδο του κτηρίου, κατευθυνθήκαμε προς τους χώρους του Μεγάρου. Μας εντυπωσίασαν η πρόσοψη πάνω από την πόρτα της εισόδου, οι χώροι όπου ο Πρόεδρος υποδέχεται τους διάφορους καλεσμένους του, η αίθουσα διασκέψεων, ο χώρος όπου ανακοινώνονται τα δελτία τύπου, ο προαύλιος χώρος, καθώς επίσης και ένα πιάνο με ουρά όπου κάποιοι από τους μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους.
Δε θα μπορούσαμε να φύγουμε από το νησί της Κύπρου χωρίς να επισκεφτούμε τον χώρο μαρτυρίου και ταφής των απαγχονισθέντων ηρώων του Απελευθερωτικού Αγώνα 1955 – 1959, τα συγκλονιστικά Φυλακισμένα Μνήματα. Απόγονος ηρώων, ο κύριος Στέλιος, μας περιέγραψε σε κάθε χώρο των φυλακών τις αγγλικές μεθόδους για να κάμφθεί το ηθικό των παιδιών της ΕΟΚΑ. Βασανιστήρια πάσης φύσεως, ψυχολογικός πόλεμος και απαγχονισμός ήταν τα μέσα που επιστράτευαν για να εμποδίσουν τον Αγώνα των Κυπρίων για την απελευθέρωση της πατρίδας τους. Οι αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις φοβούμενες λαϊκό συλλαλητήριο έθαβαν τα νεκρά σώματα των ηρώων μέσα στις φυλακές. Συγκλονιστικές οι μαρτυρίες για τα τελευταία λόγια των αγωνιστών, για το ότι όλοι οι υπόλοιποι φυλακισμένοι τους εμψύχωναν από τα κελιά τους να μη δειλιάσουν μπροστά στο θάνατο, για τον εθνικό ύμνο που έψαλαν τη στιγμή που τους περνούσαν στην αγχόνη, για την «ανθρωπιά» των Άγγλων στρατιωτών να βάλουν μεταλλικό κρίκο στο πίσω μέρος της αγχόνης ώστε να είναι ακαριαίος ο θάνατος, για την ψυχραιμία του πατέρα του Γρηγόρη Αυξεντίου που δεν ήθελε να τον δει ο Άγγλος να κλαίει μπροστά στο νεκρό παιδί του, για την εξομολόγηση πριν το θάνατο στον πατέρα Αντώνιο, για τη λογοκρισία των γραμμάτων που έστελναν οι μελλοθάνατοι στους δικούς τους και τόσα άλλα. Μεγάλη η συγκίνηση κατά την επιμνημόσυνη δέηση και την κατάθεση στεφάνου στα μνήματα των εννέα αυτών ηρώων. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μαθητές πριν την επίσκεψη αυτή είχαν παρουσιάσει τη δράση ενός από τους πιο γνωστούς αγωνιστές της ΕΟΚΑ, του Ευαγόρα Παλληκαρίδη.
Ακολούθησε γεύμα – προσφορά της οικογένειας του π. Κωνσταντίνου Χριστοδούλου προς τους μαθητές του σχολείου. Πριν αφήσουμε τη Λευκωσία περάσαμε από τη Γραμμή Αντιπαράθεσης και το Παρατηρητήριο ΛΗΔΡΑ ΠΑΛΛΑΣ («Πράσινη Γραμμή»). Αφήσαμε πίσω μας το Ελληνικό Φυλάκιο, την οικία του Έλληνα Πρέσβη και περπατήσαμε στην γκρίζα ζώνη μέχρι το τουρκικό φυλάκιο. Η πόλη της Λευκωσίας μας άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα για το πώς ήταν στο παρελθόν και πώς είναι σήμερα μετά την παράνομη κατάληψή μέρους της από τα κατοχικά στρατεύματα.
Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2024
Πάφος – Κούριο – Ναός Απόλλωνα – Άγιος Ερμογένης – Πέτρα Ρωμιού – Έπαυλη Διονύσου – Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος
Η περιοχή της Πάφου ήταν ο προορισμός αυτή τη μέρα. Ξεκινήσαμε από το Κούριο, μια σημαντική αρχαία πόλη – βασίλειο από τις εντυπωσιακότερες αρχαιολογικές περιοχές της Κύπρου. Θαυμάσαμε το καλοδιατηρημένο αρχαίο θέατρο όπου οι μαθητές της Γ’ Γυμνασίου μας περιέγραψαν τα μέρη από τα οποία αυτό αποτελείται. Είδαμε το Ιερό του Απόλλωνα Υλάτη και προσκυνήσαμε στον τάφο του Αγίου Ερμογένη. Περνώντας από τις Αγγλικές βάσεις σταματήσαμε για φωτογραφίες στην πέτρα του Ρωμιού, μια όμορφη ακρογιαλιά με βράχους και καταγάλανα νερά. Έπειτα, επισκεφτήκαμε την έπαυλη του Διονύσου όπου φυλάσσονται τα μοναδικά σε ομορφιά ψηφιδωτά. Εξαιρετική εμπειρία ήταν και το προσκύνημά μας στην Ιερά Μονή του Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου, ενός περίφημου ασκητή του 12ου αιώνα. Εντύπωση μας έκανε η σπηλιά στην οποία έμενε ο μικρόσωμος άγιος και το σημείο όπου βρέθηκε το σκήνωμά του. Στην επιστροφή μας προς την κατασκήνωση του Σαϊτά τα καιρικά φαινόμενα ήταν έντονα, αλλά ο οδηγός μας μάς οδήγησε με ασφάλεια στον προορισμό μας.
Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024
Ι.Μ. Παναγίας Τροοδίτισσας – Ι. Μ. Παναγίας Κύκκου – Θρονί Παναγιάς (Τάφος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου) – Επιστροφή
Αφού μαζέψαμε τα πράγματά μας από την κατασκήνωση και ευχαριστήσαμε τις κυρίες της αγάπης για τη φιλοξενία τους, κατευθυνθήκαμε για τον εκκλησιασμό μας στην Ιερά Μονή Παναγίας Τροοδιτίσσης. Μετά το κέρασμα στο αρχονταρίκι κατευθυνθήκαμε σε έναν υπαίθριο χώρο με τραπεζάκια μέσα στο δάσος όπου χαρήκαμε τη φύση και πήραμε ένα μικρό κολατσιό. Επόμενη στάση μας ήταν η Ιερά Μονή της Παναγίας του Κύκκου. Ένα σπουδαίο μοναστήρι που συνδέεται με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και έχει συμβάλλει σημαντικά στους αγώνες των Κυπρίων για απελευθέρωση. Πλούσιο εκκλησιαστικό μουσείο, εντυπωσιακός χώρος με λείψανα μεγάλων αγίων, μουσείο για τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, υπέροχες τοιχογραφίες και ψηφιδωτά σε όλους σχεδόν τους χώρους, επιβλητικό τέμπλο και ένα ζεστό αρχονταρίκι που μας φιλοξένησε όση ώρα ακούσαμε για την ιστορία της Μονής.
Σίγουρα υπάρχουν πολλά αξιόλογα σημεία στο νησί της Κύπρου που δεν προλάβαμε να επισκεφτούμε. Φεύγοντας όμως κρατάμε όλες τις δυνατές εμπειρίες που ζήσαμε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας. Θερμές ευχαριστίες στον καθηγητή κλασικής φιλολογίας κ. Ανδρέα Βοσκό που ήταν ο ξεναγός στο ταξίδι μας και μας μετέφερε τα βιώματά του από τον καιρό της τουρκικής εισβολής όπου υπηρέτησε στην Κυπριακή Εθνοφρουρά ως Έφεδρος Αξιωματικός. Οι μαθητές, όπως δήλωσαν, κρατούν όλα όσα άκουσαν και κυρίως τα παραδείγματα όλων αυτών των αγωνιστών ως πρότυπα αυτοθυσίας και αυταπάρνησης.
