Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2024
Λάρνακα – Δερύνεια – Παραλίμνι – Λιοπέτρι
Πρώτη ημέρα εκδρομής… Η αγαπημένη μέρα όλων! Ξημερώματα απογειωθήκαμε από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Για πολλούς από εμάς ήταν το πρώτο ταξίδι με αεροπλάνο. Χειροκροτήσαμε στην προσγείωση στο αεροδρόμιο της Λάρνακας και μετά τους ελέγχους πήραμε τις αποσκευές μας. Ή μάλλον σχεδόν τις πήραμε! Η Καλλιόπη είχε παρόμοια βαλίτσα με κάποια άλλη επιβάτη, η οποία πήρε τη βαλίτσα της Καλλιόπης! Μικρή ήταν η αναμονή (αλλά κάπως μεγάλη η αγωνία της Καλλιόπης…) πριν ξεκινήσουμε το οδοιπορικό μας για την πρώτη μας στάση στο φιλόξενο χωριό των Τρούλλων.
Αρχικά θέλαμε λίγα λεπτά να συνηθίσουμε τον τρόπο οδήγησης στην Κύπρο… Για λίγα λεπτά είχαμε την αίσθηση ότι κάτι πάει τελείως λάθος! Όμως ήμασταν εμείς λάθος… Δεξιοτίμονα αυτοκίνητα, λοιπόν, και πορεία στην αριστερή πλευρά του δρόμου! Και φτάνουμε στο χωριό Τρούλλοι.
Ένα πλούσιο κέρασμα μας περίμενε εκεί στο Πολιτιστικό Κέντρο, με τη ζεστασιά των ανθρώπων να είναι έκδηλη σε κάθε λόγο τους. Ξεναγηθήκαμε στον Ιερό Ναό του Αγίου Μάμαντα και ακούσαμε τις αφηγήσεις του συνονόματου επιτρόπου για τη θαυματουργική επέμβαση του Αγίου κατά την τουρκική εισβολή. «Οι Τούρκοι προσπάθησαν να πάρουν όλα τα πολύτιμα αντικείμενα – δωρεές από την εικόνα του Αγίου αλλά δε μπορούσαν να φύγουν με αυτά. Όταν τα άρπαξαν και προσπάθησαν να βγουν από τον ναό, έμειναν σαν παγωμένοι… Ακινητοποιήθηκαν. Το ομολόγησε ο Τούρκος στρατιώτης που ήταν παρών…»
Καταθέσαμε στεφάνι στο μνημείο για τους πεσόντες ήρωες και ψάλλαμε τον εθνικό ύμνο. Περάσαμε και από το σημείο όπου το 1958 ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ, Σουρουκλής Ανδρέας, έπεσε μαχόμενος προσπαθώντας να καλύψει τους συναγωνιστές του. Στην κηδεία του, όπου οι Άγγλοι επέτρεψαν μόνο λίγους από την οικογένεια να παρευρεθούν, ο πατέρας και η σύζυγός του ασπάστηκαν το χέρι του ήρωα.
Συνεχίσαμε κατά μήκος της διαχωριστικής γραμμής πλάι στα κατεχόμενα χωριά και φτάσαμε στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αμμοχώστου. Μετά την ιστορική αναδρομή που παρακολουθήσαμε για την ιστορία της πόλης – φάντασμα, ανεβήκαμε στην ταράτσα του κτηρίου από όπου με κιάλια είδαμε το σημείο της δολοφονίας του Σολωμού Σολωμού και στο βάθος την Αμμόχωστο. Ερημωμένη πόλη, χωρίς τους κατοίκους της μας φάνηκε γκρι και μίζερη…
Επόμενη στάση στο Παραλίμνι, όπου τελέσαμε επιμνημόσυνη δέηση στους τάφους των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού που συνοδεύτηκε από κατάθεση στεφάνων, ενός λεπτού σιγή. Ο κ. Ανδρέας Βοσκός απήγγειλε ένα πολύ συγκινητικό ποίημα που όλους μας άγγιξε. Αφού ψάλαμε τον εθνικό ύμνο πήραμε το δρόμο για ένα ακόμα τόπο θυσίας, τον Αχυρώνα του Λιοπετρίου.
Σταθήκαμε προσοχή στους τέσσερις αδριάντες των ηρώων που έπεσαν μαχόμενοι απέναντι στους Άγγλους στις 2 Σεπτεμβρίου του 1958. Αποτίσαμε φόρο τιμής στους Ανδρέα Κάρυο, Ηλία Παπακυριακού, Φώτη Πίττα και Χρήστο Σαμάρα που γενναία αντιστάθηκαν στην πολυήμερη πολιορκία του αγγλικού στρατού. Ο αχυρώνας είναι πλέον μνημειακός χώρος που έχει ανακατασκευαστεί μετά την πυρπόληση του 1958. Δίκαια αποκαλείται το “Χάνι της Γραβιάς της Κύπρου”…
Η μέρα ολοκληρώθηκε με δείπνο που περιελάμβανε κυπριακές πίτες και καλαμαράκια. Τα καταβροχθίσαμε όλα, κυρίως λόγω της πείνας μας, η αλήθεια είναι! Μετά καταλήξαμε για την πρώτη διανυκτέρευση στην Κατασκήνωση της Μητροπόλεως Λεμεσού στην περιοχή Σαϊτά, στο όρος Τρόοδος. Αξίζει να αναφερθεί ότι η διαμονή μας και τα περισσότερα γεύματα ήταν ευγενική χορηγία της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού.
Κλείνοντας η πρώτη μέρα, αναλογιζόμαστε πόσο σημαντικό είναι που μας συνοδεύει ο καθηγητής της Φιλοσοφικής Αθηνών κ. Ανδρέας Βοσκός. Πάντα με ευγένεια και προθυμία, μας μεταφέρει την ιστορία της Κύπρου αλλά και θαυμαστά προσωπικά βιώματα. Είμαστε ευγνώμονες για την παρουσία του! Επίσης, δε θα ξεχάσουμε την πρώην μαθήτρια του σχολείου μας, τη Μέλανη, η οποία μας περίμενε στο χωριό της Τρούλλοι, μας υποδέχτηκε και μας προσέφερε κεράσματα και την 1η μέρα και τη μέρα που φύγαμε για Ελλάδα.
Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2024
Στρατόπεδο ΕΛΔΥΚ – Τύμβος Μακεδονίτισσας – Λεύκαρα
Ξυπνήσαμε νωρίς το πρωί με τις ακτίνες του ήλιου και το καθαρό οξυγόνο του βουνού να μπαίνει στο δωμάτιό μας, με το που ανοίξαμε τα παράθυρα… Τι ωραία αίσθηση!
Μετά το πλούσιο πρωϊνό μας στην κατασκήνωση του Σαϊτά αναχωρήσαμε για το κτήμα Κουσιουμή στις Χαλεπιανές. Εκεί πραγματοποιήθηκε εκδήλωση από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς της Κύπρου ενώπιον της στρατιωτικής, πολιτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας. Η ημερίδα είχε θέμα: «Η παρουσία των Θρησκευτικών Λειτουργών στο στράτευμα ποιμαντικώς και διαχρονικώς». Η χορωδία του σχολείου πλαισίωσε την εκδήλωση και ο Αρχιεπίσκοπος παρέθεσε γεύμα για όλους τους μαθητές.
Ακολούθησε ξενάγηση στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, δηλαδή στην Ελληνική Δύναμη Κύπρου, η οποία αποτελεί τη μόνιμη στρατιωτική παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο από το 1960 και μετά. Οι αξιωματικοί της ΕΛΔΥΚ μας υποδέχτηκαν πολύ θερμά και μας ξενάγησαν στο Μουσείο με τα εκθέματα από την προσφορά της Ελληνικής Δύναμης στους Κυπριακούς Αγώνες μέχρι σήμερα. Καταθέσαμε στεφάνι στο Μνημείο των πεσόντων και ψάλλαμε τον Εθνικό Ύμνο πριν την αναμνηστική φωτογραφία.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς τον τύμβο της Μακεδονίτισσας. Πρόκειται για ένα ανακαινισμένο στρατιωτικό νεκροταφείο όπου βρίσκονται θαμμένοι αξιωματικοί και οπλίτες που έπεσαν υπερασπιζόμενοι την Κύπρο κατά την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων το 1974. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση που πραγματοποιήσαμε μαζί με μια ομάδα επισκεπτών με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Ζακύνθου, ξεναγηθήκαμε σε ένα πολεμικό αεροσκάφος ίδιου τύπου με αυτά της επιχείρησης «ΝΙΚΗ» που καταρρίφθηκαν τα ξημερώματα της 22ας Ιουλίου 1974. Μέσα στο αεροσκάφος είχαν τοποθετηθεί στις θέσεις οι φωτογραφίες των αδικοχαμένων καταδρομέων που επέβαιναν, όπως ακριβώς τις περιέγραψε ο μοναδικός διασωθείς, Θανάσης Ζαφειρίου. Ήταν μια μυστική αποστολή για την οποία δεν έγινε σωστή συνεννόηση με τους Ελληνοκυπρίους και έτσι φίλια αντιαεροπορικά πυρά κατέρριψαν κάποια από τα αεροσκάφη της αποστολής.
Στον ίδιο χώρο, στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, έχει στηθεί ένα άγαλμα που μας εντυπωσίασε. Είναι το άγαλμα της Μάνας του Αγνοουμένου, αφιερωμένο σε όλες τις μητέρες των Κυπρίων αγνοουμένων, λόγω της τουρκικής εισβολής. Καθώς εκείνη την ώρα ο ήλιος έδυε, παρατηρούσαμε το άγαλμα για αρκετή ώρα, αισθανόμενοι για λίγο κι εμείς τον πόνο των μητέρων που ακόμη και σήμερα δεν ξέρουν τι απέγιναν τα παιδιά τους…. Μάλιστα, κρατάει λουλούδια στο χέρι της είτε για να τα δώσει στο παιδί της αν επιστρέψει είτε για να τα αφήσει στον τάφο του, αν βρεθεί κάπου νεκρό… Και επιπλέον το άγαλμα περιστρέφεται κάθε μια ώρα, για να ψάχνει προς όλα τα σημεία του ορίζοντα.
Έπειτα επιστρέψαμε στην κατασκήνωση για δείπνο και ξεκούραση. Το δείπνο προσφέρθηκε πάλι από τη Μητρόπολη Λεμεσού και μάλιστα αυτή τη φορά (και τα επόμενα βράδια) το ετοίμασαν με πολλή αγάπη μερικές κυρίες που πρώτη φορά γνωρίσαμε αλλά μας φρόντισαν, σαν να μας ξέρουν χρόνια!
Δε θα ξεχάσουμε: τη φλόγα που νιώσαμε από την ξενάγηση του αξιωματικού στον τύμβο της Μακεδονίτισσας, τη συγκίνηση της αξιωματικού που μας ξενάγησε στην ΕΛΔΥΚ, τη φιλοξενία και τη ζεστασιά που νιώθουμε σε όσα μέρη μας υποδέχονται οι Κύπριοι αδελφοί μας.
Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2024
Προεδρικό Μέγαρο – Φυλακισμένα Μνήματα – Γραμμή Αντιπαράθεσης – ΛΗΔΡΑ ΠΑΛΛΑΣ (Πράσινη Γραμμή)
Η μέρα μας ξεκίνησε με την επίσκεψη στην κατασκήνωση του Μητροπολίτη Λεμεσού. Απλός και προσιτός… Μπόρεσε με λίγα λόγια να μιλήσει στην καρδιά μας. Δεν είχαμε λόγια να τον ευχαριστήσουμε για τη φιλοξενία που βιώνουμε κάθε μέρα… Οπότε του τραγουδήσαμε και πήραμε την ευλογία του.
Έπειτα επισκεφθήκαμε το Προεδρικό Μέγαρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αφού καταθέσαμε στεφάνι στο άγαλμα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου που βρίσκεται μπροστά στην είσοδο του κτηρίου, κατευθυνθήκαμε προς τους χώρους του Μεγάρου. Μας εντυπωσίασε η πρόσοψη πάνω από την πόρτα της εισόδου και μπήκαμε στον χώρο όπου ο Πρόεδρος υποδέχεται τους διάφορους καλεσμένους του, στην αίθουσα διασκέψεων και σε αυτή όπου ανακοινώνονται τα δελτία τύπου. Βγήκαμε στον προαύλιο χώρο των δεξιώσεων και μετά τράβηξε την προσοχή μας ένα πιάνο με ουρά. Κάποιοι από τους συμμαθητές μας είχαν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους στο πιάνο του Προεδρικού Μεγάρου της Κύπρου… Και κάτι ακόμη : η κυρία που μας ξενάγησε ήταν πολύ ευγενική!
Ακολούθησε η επίσκεψή μας στον ίσως πιο ιερό χώρο για την ιστορία της Κύπρου. Αυτός είναι τα Φυλακισμένα Μνήματα, δηλαδή ο χώρος εγκλεισμού, μαρτυρίου και ταφής των απαγχονισθέντων ηρώων του Απελευθερωτικού Αγώνα 1955 – 1959. Απόγονος ηρώων ο ξεναγός μας, ο κύριος Στέλιος, μας περιέγραψε σε κάθε χώρο των φυλακών τις αγγλικές μεθόδους για να καμφθεί το ηθικό των παιδιών της ΕΟΚΑ. Βασανιστήρια πάσης φύσεως, ψυχολογικός πόλεμος και απαγχονισμός ήταν τα μέσα που επιστράτευαν για να εμποδίσουν τον Αγώνα των Κυπρίων για την απελευθέρωση της πατρίδας τους. Οι αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις φοβούμενες λαϊκό συλλαλητήριο έθαβαν τα νεκρά σώματα των ηρώων μέσα στις φυλακές. Συγκλονιστικές οι μαρτυρίες για τα τελευταία λόγια των αγωνιστών, για το ότι όλοι οι υπόλοιποι φυλακισμένοι τους εμψύχωναν από τα κελιά τους να μη δειλιάσουν μπροστά στο θάνατο, για τον εθνικό ύμνο που έψαλαν τη στιγμή που τους περνούσαν στην αγχόνη, για την «ανθρωπιά» των Άγγλων στρατιωτών να βάλουν μεταλλικό κρίκο στο πίσω μέρος της αγχόνης ώστε να είναι ακαριαίος ο θάνατος, για την ψυχραιμία του πατέρα του Γρηγόρη Αυξεντίου που δεν ήθελε να τον δει ο Άγγλος να κλαίει μπροστά στο νεκρό παιδί του, για την εξομολόγηση πριν το θάνατο στον πατέρα Αντώνιο, για τη λογοκρισία των γραμμάτων που έστελναν οι μελλοθάνατοι στους δικούς τους και τόσα άλλα. Μεγάλη η συγκίνηση κατά την επιμνημόσυνη δέηση και την κατάθεση στεφάνου στα μνήματα των εννέα αυτών ηρώων…
Αξίζει να σημειωθεί ότι συμμαθητές μας, πριν την επίσκεψη αυτή, είχαν παρουσιάσει τη δράση ενός από τους πιο γνωστούς αγωνιστές της ΕΟΚΑ, του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, που έχει ονομαστεί ο ποιητής της Λευτεριάς. Όσα ακούσαμε για τον μαθητή και ήρωα Ευαγόρα, τον καθηγητή του και τους συμμαθητές του θα μείνουν στη μνήμη μας….
Ακολούθησε γεύμα – προσφορά της οικογένειας του π. Κωνσταντίνου Χριστοδούλου προς τους μαθητές του σχολείου. Νηστίσιμο μπέργκερ και πατάτες για όλους στα Mc Donalds της Έγκωμης, που είναι ένα ωραίο προάστιο της Λευκωσίας. Άλλη μια στιγμή όμορφης φιλοξενίας στην Κύπρο…
Πριν αφήσουμε τη Λευκωσία περάσαμε από τη Γραμμή Αντιπαράθεσης και το Παρατηρητήριο ΛΗΔΡΑ ΠΑΛΛΑΣ («Πράσινη Γραμμή»). Αφήσαμε πίσω μας το Ελληνικό Φυλάκιο, την οικία του Έλληνα Πρέσβη και περπατήσαμε στην γκρίζα ζώνη μέχρι το τουρκικό φυλάκιο. Η πόλη της Λευκωσίας μας άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα για το πώς ήταν στο παρελθόν και πώς είναι σήμερα μετά την παράνομη κατάληψη μέρους της από τα κατοχικά στρατεύματα. Η τουρκική σημαία στο όρος Πενταδάκτυλο, την οποία αντικρύσαμε από πολύ κοντά, θα μας θυμίζει το φρικτό έγκλημα της διχοτόμησης.
Η μέρα ολοκληρώθηκε με μια όμορφη βόλτα στα Λεύκαρα, την οποία χαρήκαμε με την ψυχή μας. Εκεί επισκεφτήκαμε τη μεγαλόπρεπη Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού όπου φυλάσσεται σε κρύπτη ο μεγάλος ξύλινος σταυρός στον κέντρο του οποίου υπάρχει κομμάτι από το Σταυρό του Κυρίου. Ολόκληρος ο σταυρός είναι καλυμμένος από λεπτά φύλλα ασημιού. Η λευκαρίτικη παράδοση σχετίζεται με το κέντημα και την αργυροχοΐα δείγμα της οποίας είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε από τις τοπικές βιοτεχνίες.
Φτάνοντας στην κατασκήνωση για δείπνο και διανυκτέρευση ξαναθυμόμαστε τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Νέα παιδιά – ήρωες που χάθηκαν, επειδή ήταν “άτακτοι” και “ζωηροί”, για κάτι που αξίζει πάρα πολύ όμως! Ακόμη και “τραμπούκοι” χαρακτηρίστηκαν, από τους Άγγλους που μεθόδευσαν όλα αυτά τα βασανιστήρια. Τραμπούκοι, αυτοί που απαγχονίσθηκαν, επειδή ονειρεύτηκαν την απελευθέρωση της μάνας πατρίδας τους. Κύλησαν δάκρυα από πολλά μάτια αυτή τη μέρα….
Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2024
Πάφος – Κούριο – Ναός Απόλλωνα – Άγιος Ερμογένης – Πέτρα Ρωμιού – Έπαυλη Διονύσου – Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος
Η περιοχή της Πάφου ήταν ο προορισμός αυτή τη μέρα. Ξεκινήσαμε από το Κούριο, μια σημαντική αρχαία πόλη – βασίλειο από τις εντυπωσιακότερες αρχαιολογικές περιοχές της Κύπρου. Θαυμάσαμε το καλοδιατηρημένο αρχαίο θέατρο όπου οι μαθητές της Γ’ Γυμνασίου μας περιέγραψαν τα μέρη από τα οποία αυτό αποτελείται. Είδαμε το Ιερό του Απόλλωνα Υλάτη και προσκυνήσαμε στον τάφο του Αγίου Ερμογένη. Περνώντας από τις Αγγλικές βάσεις, σταματήσαμε για φωτογραφίες στην Πέτρα του Ρωμιού ή Πέτρα της Αφροδίτης. Σύμφωνα με τον μύθο, από εκεί αναδύθηκε η θεά Αφροδίτη. Ο τεράστιος βράχος, τα πεντακάθαρα γαλανά νερά και τα λευκά βότσαλα συνέθεταν μια πολύ όμορφη εικόνα.
Έπειτα, επισκεφθήκαμε τους τάφους των Βασιλέων και την έπαυλη του Διονύσου, όπου φυλάσσονται μοναδικά σε ομορφιά ψηφιδωτά. Επιπλέον, διέθετε 40 δωμάτια και είχε έκταση 2.000 τ.μ.! Εξαιρετική εμπειρία ήταν και το προσκύνημά μας στην Ιερά Μονή του Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου, ενός περίφημου ασκητή του 12ου αιώνα. Εντύπωση μας έκανε η σπηλιά στην οποία έμενε ο μικρόσωμος άγιος και το σημείο όπου βρέθηκε το σκήνωμά του.
Μετά το πρόγραμμα είχε φαγητό και ψώνια στο mall της Πάφου. Μεγάλο εμπορικό κέντρο για μια μικρή σχετικά πόλη. Ευτυχώς υπήρχε χρονικό όριο, γιατί θα ξεχνιόμασταν για ώρες εκεί μέσα. Η επιστροφή ήταν λίγο περιπετειώδης… Τα καιρικά φαινόμενα ήταν πολύ έντονα. Πάφος και Λεμεσός αντιμετώπισαν μεγάλα προβλήματα εκείνη τη μέρα, αλλά ο οδηγός μας, ο κ. Κώστας, μάς οδήγησε με ασφάλεια στον προορισμό μας. Και για εκείνη τη μέρα αλλά και για όλη την εκδρομή, ο κ. Κώστας θα μας μείνει αξέχαστος. Έχει πολλή αγάπη για τα παιδιά, είναι πάντα ευδιάθετος και εξυπηρετικός και του αρέσουν τα αστεία.
Όλη η ημέρα στην Πάφο ήταν όμορφη και έκλεισε ακόμη πιο ωραία με τέλειο φαγητό από τις κυρίες (τις ευχαριστούμε και πάλι πολύ!!!), μουσική, παραδοσιακούς χορούς και σκετσάκια. Ήμασταν λίγο κουρασμένοι, αλλά διασκεδάσαμε με την ψυχή μας.
Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024
Ι.Μ. Παναγίας Τροοδίτισσας – Ι. Μ. Παναγίας Κύκκου – Θρονί Παναγιάς (Τάφος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου) – Επιστροφή
Αφού μαζέψαμε τα πράγματά μας από την κατασκήνωση και ευχαριστήσαμε τις κυρίες της αγάπης για τη φιλοξενία τους, κατευθυνθήκαμε για τον εκκλησιασμό μας στην Ιερά Μονή Παναγίας Τροοδιτίσσης. Καθώς απολαμβάναμε μοναστηριακό κέρασμα στο αρχονταρίκι, ακούσαμε ωφέλιμες συμβουλές από μοναχό της Μονής για τον τρόπο ζωής του χριστιανού νέου στη σύγχρονη εποχή.
Έπειτα κατευθυνθήκαμε σε έναν υπαίθριο χώρο με τραπεζάκια μέσα στο δάσος, όπου χαρήκαμε τη φύση και πήραμε ένα μικρό κολατσιό. Επόμενη στάση μας ήταν η Ιερά Μονή της Παναγίας του Κύκκου. Ένα σπουδαίο μοναστήρι που συνδέεται με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και έχει συμβάλει σημαντικά στους αγώνες των Κυπρίων για απελευθέρωση. Πλούσιο εκκλησιαστικό μουσείο, εντυπωσιακός χώρος με λείψανα αγίων, μουσείο για τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, υπέροχες τοιχογραφίες και ψηφιδωτά σε όλους σχεδόν τους χώρους, επιβλητικό τέμπλο και ένα ζεστό αρχονταρίκι που μας φιλοξένησε όση ώρα ακούγαμε για την ιστορία της Μονής. Επισκεφθήκαμε και το Θρονί της Παναγίας, όπου δέσποζε το επιβλητικό τεράστιο άγαλμα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.
Μετά ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής… Θα μας λείψει η όμορφη Κύπρος μας… Γνωρίσαμε έναν τόπο με όμορφα, γεμάτα ιστορία μέρη, αλλά και με ανθρώπους γεμάτους αγάπη και φιλόξενα αισθήματα. Δεν πέρασε λεπτό που να μη μας φροντίσουν με τον καλύτερο τρόπο! Νιώθαμε συνεχώς τόσο οικεία και ότι ήμασταν καλοδεχούμενοι! Όλοι όσοι γνωρίσαμε ήταν άνθρωποι όμορφοι στην ψυχή που ευχόμαστε να τους ξαναδούμε σύντομα, γιατί μας γέμισαν ευχάριστα συναισθήματα. Από όλες τις επισκέψεις και συναντήσεις μας στην Κύπρο κάτι πήραμε… Γνώσεις, συγκίνηση, λίγες συμβουλές, ένα εφόδιο και ένα λιθαράκι για τη ζωή μας. Αυτή η εκδρομή θα μας μείνει σίγουρα αξέχαστη!
Σύνθεση κειμένων από Ημερολόγια Μαθητών που συμμετείχαν στην εκδρομή στην Κύπρο.
