Οι συμμαθητές μας της Α΄ Λυκείου μας δίδαξαν με την ευαισθησία τους και τα φιλάνθρωπα αισθήματά τους. Η προβολή ενός video από την ιεραποστολή στην Αφρική έγινε αφορμή να οργανώσουν από μόνοι τους μία μικρή «εξόρμηση αγάπης». Κινητοποιήθηκαν οι ίδιοι, αλλά κινητοποίησαν και μας τους υπόλοιπους. Έφτιαξαν μια ομάδα – επιτροπή που, αφού ενημέρωσε σχετικά όλες τις τάξεις, παρακίνησε και συντόνισε τη συγκέντρωση κυρίως γραφικής ύλης από την οποία έχουν έλλειψη τα παιδιά της Μαύρης Ηπείρου, σύμφωνα με το video. Συγκεντρώθηκε ακόμα κι ένα χρηματικό ποσό και όλα μαζί στάλθηκαν στον προορισμό τους με την ευχή να ανακουφίσουν έστω και λίγο τις ανάγκες των εν ανάγκαις αδελφών μας.
Η τελευταία ημερήσια εκδρομή αυτού του έτους έγινε στον Πόρο. Ξεκίνησε με μια ενδιαφέρουσα αναμέτρηση μεταξύ αγοριών και κοριτσιών σε διαγωνισμούς μέσα στο πούλμαν. Όταν φτάσαμε στο Γαλατά περάσαμε απέναντι στο νησί με καραβάκι. Οδηγηθήκαμε στο Κέντρο Εκπαίδευσης ΠΟΡΟΣ του Πολεμικού Ναυτικού, όπου μας ξενάγησαν στο χώρο στον οποίο το κεντρικό κτίριο αποτελεί μικρογραφία του κτιρίου της Βουλής. Μας έκαναν και μια σύντομη παρουσίαση της ιστορίας του νησιού. Φάγαμε με πολλή όρεξη στην ταβέρνα, όπου καταλήξαμε αργότερα, επαληθεύοντας αυτό που λένε πως η εξοχή ανοίγει την όρεξη. Το κέφι μας έγινε τραγούδι και χορός. Ακολούθησε βόλτα στο νησί, καθώς και παιχνίδι στο πάρκο. Η διαδρομή της επιστροφής ήταν πολύ καλή.
Από τις εντυπώσεις για την εκδρομή μας στον Πόρο αναφερόμαστε και στα σχόλια που έκαναν για τη διαγωγή μας όσοι μας είδαν και μας έζησαν στο νησί. Μας έκανε εντύπωση το ότι μας εξέφραζαν αυθόρμητα επαινετικά λόγια, καθώς σύγκριναν τη χαρούμενη και πολιτισμένη ζωντάνια μας με την εικόνα «διάλυσης» των άλλων σχολείων που περνούν από τον τόπο τους στις σχολικές εκδρομές. Στο εστιατόριο όπου φάγαμε, τραγουδήσαμε και χορέψαμε. Οι ιδιοκτήτες και εκεί μας έδωσαν συγχαρητήρια, απαριθμώντας τις ζημιές που τους είχαν προκαλέσει άλλες επισκέψεις μαθητών. Οι περαστικοί στο δρόμο ρωτούσαν ποιο σχολείο είμαστε και μακάριζαν… Ένας τουρίστας από τη Δανία, καθηγητής Πανεπιστημίου στα Παιδαγωγικά, βλέποντας το Σχολείο μας και συνομιλώντας με τους καθηγητές μας είπε πως μένει έκπληκτος από την άριστη συμπεριφορά των Ελλήνων μαθητών και πως θα συστήσει στους φοιτητές του να επισκεφτούν τη χώρα μας για να διδαχτούν από το ήθος που εμπνέουν τα σχολεία μας!..
Η εκδήλωση που έγινε στο Σχολείο μας την επέτειο της Άλωσης της Πόλης ήταν «επεισοδιακή». Η προσκεκλημένη, φιλόλογος κ. Γιολάντα Χατζηανδρέου, είχε προβάλει την πρώτη διαφάνεια της παρουσίασής της και διάβαζε ένα συγκινητικό δημοτικό για τη βαριά ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην Αγια – Σοφιά την τελευταία Θ. Λειτουργία: Οι πιστοί προσεύχονταν με θρήνους και οι κολόνες σειόνταν από τις ψαλμουδιές, όταν …νιώσαμε και μεις να σειούνται οι κολόνες και του Σχολείου μας! Για λίγο αναρωτιόμασταν για την πραγματικότητα όσων ακούγαμε και όσων ζούσαμε. Γρήγορα όμως καταλάβαμε ότι είχαμε δεχτεί αναπάντεχα τον εγκέλαδο. Πράγματι, τη στιγμή αυτή έγινε ένας ισχυρός σεισμός. Βγήκαμε στην αυλή, μένοντας με ανικανοποίητη την επιθυμία να επισκεφτούμε τη Βασιλεύουσα. Ευτυχώς, η ομιλήτρια ήταν ψύχραιμη και δέχτηκε να μας κάνει το ταξίδι έστω προφορικά μόνο. Μας άφησε το DVD που είχε ετοιμάσει, για να το δούμε σε κατάλληλη ευκαιρία. Και πάλι, όμως, νιώθουμε ανικανοποίητοι! Η Κων/πολη μας …τραβάει. Και το ερώτημα ανεβαίνει στα χείλη μας: «Πότε θα …πάμε;».
