Αποχαιρετώντας τη φετινή σχολ. χρονιά 2009-2010
Τι γράφει η τάξη που φεύγει (Απόφοιτοι)…
ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΑΝΑΡΘΩ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ
Αυτές τις μέρες που πλησιάζει η χρονιά να τελειώσει, τόσο με τις Πανελλήνιες όσο και με τις άλλες σχολικές εξετάσεις, και να αποχωριστώ το αγαπημένο μου Σχολείο, έπεσε στα χέρια μου ένα νέο βιβλίο με τίτλο “Ονειρεύομαι μια Οικογένεια και ένα Σχολείο”. Ο τίτλος του βιβλίου αυτού με ηλέκτρισε και με αναστάτωσε. Προφανώς ο συγγραφέας του δεν φαίνεται να υπολήπτεται τη σημερινή οικογένεια, θέλω να πω την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η σημερινή οικογένεια. Και έχει δίκιο. Επίσης, ούτε η κατάσταση του σημερινού σχολείου ενθουσιάζει τον συγγραφέα. Μάλλον του προκαλεί απογοήτευση. Και η ανησυχία του αυτή είναι πάλι δικαιολογημένη.
Εμένα -ξαναλέω- με ηλέκτρισε ο τίτλος του βιβλίου “Ονειρεύομαι… ένα Σχολείο”… Και η μοναδική αιτία που ένιωσα αυτά τα τόσο έντονα συναισθήματα, είναι το γεγονός ότι σε λίγες μέρες θα αποχαιρετήσω και θα “χάσω” το Σχολείο μου από την καθημερινή μου ζωή. Θα αποχωριστώ το Σχολείο αυτό στο οποίο έζησα μαζί του πέντε ολόκληρα χρόνια. Και σε όλη αυτή τη χρονική περίοδο, ποτέ δεν θέλησα να παραθεωρήσω την θαλπωρή, που μου πρόσφερε με πολλούς τρόπους. Ένα καυτό δάκρυ κύλισε από τα μάτια μου, όταν αντίκρισα τον τίτλο αυτού του βιβλίου. Η καρδιά μου, κάπως έτσι μου μίλησε: “Εσύ, που όχι σαν θεωρητικό “όνειρο” αλλά σαν απτή πραγματικότητα ένιωσες το Σχολείο αυτό που καθημερινά σε έσφιγγε στην αγκαλιά του, το δικό σου Σχολείο, θα το αποχωριστείς από τώρα και διά παντός; Αναλογίζεσαι τι πρόκειται να στερηθείς;”
Μετά από εκείνη την ψυχική ταραχή που ένιωσα, μια δεύτερη σειρά συναισθημάτων, ήρθε να ηρεμήσει την καρδιά μου: Θυμήθηκα μια σημαντική για μένα στιγμή με την Διευθύντριά μας, όταν μια μέρα που ήμασταν μόνες μας, μου είπε: “Άντε να σπουδάσεις γρήγορα, γιατί το Σχολείο μας που σε αγάπησε, όπως και εσύ το αγάπησες πολύ, σε θέλει να βρίσκεσαι καθημερινά κοντά του, όχι πια ως μαθήτρια στα θρανία, αλλά στις καθηγητικές του έδρες”. Πόσο μου άρεσε, πόσο αντήχησε μέσα μου η φράση εκείνη της Διευθύντριάς μου! Δεν μπορώ εύκολα να το περιγράψω. Αλλά τούτες τις μέρες, με τα επίπονα διαβάσματα, ξεχάστηκαν κάποια πράγματα. Ξεθώριασε προς στιγμή και το γλυκό εκείνο μήνυμα που έφτασε μέσα στην ψυχή μου, αποκαλυπτικά, από τη μεγάλη μου Φίλη…..
Λοιπόν; Ναι, τώρα έχω μέσα μου αισιοδοξία και χαρά, και όρεξη για δουλειά, για πολλή δουλειά. Θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις να γίνω εκπαιδευτικός, να εκπληρώσω την παιδική αυτή μου επιθυμία, αφού και τα Εκπαιδευτήρια “ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ” με ενέπνευσαν με το λόγο και με τη ζωογονητική τους λειτουργία και αποστολή, βοηθώντας να συνειδητοποιήσω ότι σήμερα – κυρίως σήμερα – αυτός είναι ο πιο ενδεδειγμένος προσανατολισμός για μια νέα με ιδανικά που θέλει να δώσει τα νιάτα της στην αναγέννηση και αφύπνιση της νέας γενιάς που χαροπαλεύει μέσα στο τέλμα της αμφισβήτησης, της απιστίας και της έλλειψης ιδανικών.
Αγαπημένο μου Σχολείο, επιθυμώ πολύ, με τη βοήθεια του Θεού, να έλθω κοντά σου ως εκπαιδευτικός, όσο γίνεται πιο σύντομα.
Εις το επανιδείν, λοιπόν. Σε φιλώ.
Μαρία Ι. Σαββανικολάου,
Τελειόφ. Λυκείου των Εκπαιδευτηρίων
“Απόστολος Παύλος”
ΕΓΚΑΡΔΙΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
Νιώθω επιτακτικό χρέος, χρέος ευγνωμοσύνης, να καταθέσω κάποιες σκέψεις ως αποχαιρετισμό του Σχολείου μου, τώρα που ολοκλήρωσα τις σπουδές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Σήμερα η Δημόσια Εκπαίδευση, το λέω με πόνο, ελάχιστα θετικά στοιχεία προσφέρει στη μαθητιώσα νεολαία και σε πολλά σημεία την αφήνει ανέτοιμη και απροστάτευτη να διολισθαίνει. Παραδίνει τον νέο στην Κοινωνία ηθικά αδιαμόρφωτο, με την καταναγκαστική τάση να στρέφει το ενδιαφέρον του σε μέσα και τρόπους που πολλές φορές όχι μόνο δεν τον ωφελούν, αλλά και τον ζημιώνουν. Η Δημόσια Εκπαίδευση έπαυσε να εμπνέει στους σπουδαστές ελπιδοφόρα για το μέλλον τους οράματα, γεγονός που τους κάνει να στέκονται περίφοβοι και αμήχανοι μπροστά σε ένα αβέβαιο και ζοφερό αύριο. Για πνευματικό προσανατολισμό, με την ειδικότερη έννοια του Ελληνορθόδοξου φρονήματος και βιώματος, δεν γίνεται λόγος· κάτι τέτοιο έχει εξοβελισθεί ως νόθο από τα σχολεία του Κράτους.
Προσωπικά, ως μαθητής, είχα την ευκαιρία και την ευτυχία να φοιτήσω τέσσερα χρόνια και να αποφοιτήσω φέτος από τα Εκπαιδευτήρια «Απ. Παύλος». Θυμάμαι τον εαυτό μου, πώς ήμουν, όταν ήρθα σε αυτό το σχολείο και συνειδητοποιώ, πώς είμαι μετά από τέσσερα χρόνια φοίτησης στον «Απ. Παύλο». Πορεύομαι με όλες τις ευλογίες του προς την Ανώτατη Εκπαίδευση. Είμαι εφοδιασμένος, τόσο γνωσιολογικά όσο και πνευματικά. Νιώθω τη σκέψη μου –το λέω χωρίς υπερβολή- να προσανατολίζεται σε νέους ορίζοντες. Έχω αποκτήσει διαφορετικό τρόπο αντίληψης των πραγμάτων και του «κοινωνικού γίγνεσθαι». Μέσα στο περιβάλλον του Σχολείου μας κατακτήσαμε, μέσω των μεθοδευμένων τρόπων διδασκαλίας, την απαιτούμενη γνώση για την μετέπειτα καλύτερη και αποδοτικότερη φοίτηση στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Έχει ήδη αναπτυχθεί μέσα μας η ευθύνη για στράτευση πορείας με κοινωνικό προσανατολισμό. Το αίσθημα αυτό ενεργοποιήθηκε στα βάθη της ψυχής μας ύστερα από κατάλληλες αναφορές στο Σχολείο σε θέματα κοινωνικού προβληματισμού. Και αυτές γίνονταν είτε από τους καθηγητές μας –τους οποίους, όπως και τη διεύθυνση, ευγνωμονώ– είτε από άλλους επιστήμονες, ειδικούς σε τέτοια θέματα. Βλέπω τώρα κι εγώ με τη σειρά μου τεράστιο το χρέος για να προσφέρω ό,τι μπορώ στην Κοινωνία και να συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις στη διαμόρφωση ενός καλύτερου κοινωνικού μέλλοντος.
Καταλήγοντας θα ήθελα να καταθέσω με πεποίθηση τούτο: Δεν υπάρχει υψηλότερη κοινωνική αποστολή από αυτήν που επιτελούν τα Εκπαιδευτήρια «Απόστολος Παύλος», στα οποία φοίτησα. Αντιλαμβάνομαι καθαρά πως μόνο αν λειτουργούν τέτοια σχολεία με τέτοιες αρχές, στα οποία ολοκληρώνεται πραγματικά ο νέος, μπορεί να σωθεί ο Κόσμος και η αλλοτριωμένη Κοινωνία στην οποία ζούμε.
Είθε ο Θεός να φωτίσει και να οδηγήσει τους ιθύνοντες το συντομότερο δυνατόν προς μια τέτοια εκπαιδευτική μεταμόρφωση.
Ιωάννης Δ. Μπάκος,
Τελειόφ. Λυκείου των Εκπαιδευτηρίων
«Απόστολος Παύλος»
Τι γράφει η τάξη που ήρθε (Α΄ Γυμν.)…
Λίγες μέρες πριν πήγαινα Α΄ Γυμνασίου. Αγωνιούσα πώς θα γράψω στα τεστ, τι βαθμούς θα πάρω, πώς θα περάσω στις εξετάσεις… Στην αρχή όλα μου φαίνονταν «κινέζικα»: Αρχαία, Όμηρος, Ηρόδοτος, Βιολογία, Μαθηματικά κλπ. Τα πράγματα όμως εξελίχθηκαν τέλεια. Ταυτόχρονα, ήμουν και στην Περιβαλλοντική Ομάδα, μια εμπειρία καινούρια και ξεχωριστή.
Τώρα όλα θα είναι για μένα ωραίες αναμνήσεις και ξέρω πως θα μου λείψουν: καθηγητές, σχολείο, ακόμη και το διάβασμα! Είμαι χαρούμενη που η πρώτη γυμνασίου τέλειωσε, αλλά δεν τέλειωσε οριστικά το σχολείο. Μια νέα χρονιά θα μου χαρίσει νέες γνώσεις και νέα ενδιαφέροντα…
Μαρία Αντζουλάτου
Σήμερα τέλειωσα επίσημα την πρώτη Γυμνασίου. Νιώθω να με πλημμυρίζει χαρά και συγκίνηση.
Πολλοί λένε ότι αυτή είναι η πιο δύσκολη τάξη, αλλά εγώ την τέλειωσα με πολύ καλό βαθμό. Σ΄ αυτό με βοήθησαν αναμφίβολα και οι καθηγητές μου, που απ΄ την αρχή είχαν διαμορφώσει για μας μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα. Όλοι ήταν πολύ καλοί μαζί μας, μας εξηγούσαν κάθε τι δύσκολο και κατάφερναν να κάνουν το μάθημα διασκεδαστικό.
Όλη τη χρονιά ένιωθα τον εαυτό μου πολύ τυχερό που ήμουν σ΄ αυτό το σχολείο, γιατί όλα τα παιδιά ήταν καλά και τα μαθήματα πολύ ευχάριστα, ενώ σχεδόν κάθε μέρα υπήρχαν εκπλήξεις, όπως διαγωνισμοί, πολλά ενδιαφέροντα προγράμματα, εκδρομές και περίπατοι.
Φέτος ο χρόνος πέρασε σαν νερό. Η τάξη μου τα πήγε πολύ καλά και ελπίζω ότι του χρόνου θα τα πάμε ακόμα καλύτερα.
Μαργαρίτα Μαρκαντώνη
Σήμερα είναι 15 Ιουνίου. Άλλη μια σχολική χρονιά, η πρώτη Γυμνασίου, έφτασε στο τέλος της.
Πόσο ωραία πέρασε η χρονιά! Θυμάμαι πως στην αρχή ήμουν κλεισμένος στον εαυτό μου, αλλά μετά απόκτησα φίλους μέσα απ΄ το παιχνίδι και τη συνεργασία. Έγινα πιο κοινωνικός. Απόκτησα περισσότερες γνώσεις. Βρήκα νέες ασχολίες και χόμπυ. Ευαισθητοποιήθηκα σε πολλά θέματα. Έμαθα να προστατεύω το περιβάλλον, να βοηθάω τον συνάνθρωπό μου. Επίσης έμαθα την αξία που έχει να εργάζεσαι και να μαθαίνεις. Συμπάθησα τους συμμαθητές μου και πιστεύω πως θα μου λείψουν το καλοκαίρι. Αλλά θα μου λείψουν επίσης και οι καθηγητές μου, που αυτή τη χρονιά μας έδωσαν όλη την αγάπη και τη γνώση τους, μας έβαλαν ομαλά στο περιβάλλον του Γυμνασίου και μας έμαθαν καλά την ύλη της πρώτης τάξης.
Ανυπομονώ να περάσει το καλοκαίρι, να ξεκουραστώ και μετά να αρχίσει και πάλι το σχολείο!..
Ιάκωβος Πούλης
Σεπτέμβριος 2008
Καταχωρίζουμε εκθέσεις των πρωτοετών μαθητών του Γυμνασίου μας.
Πρώτη εβδομάδα στο σχολείο
Η πρώτη εβδομάδα στο νέο σχολείο μου πέρασε πολύ ευχάριστα. Οι συμμαθητές μου είναι όλοι ευχάριστοι τύποι. Τα παιδιά του σχολείου υποδέχτηκαν εμάς τα πρωτάκια με χαμόγελο μέχρι τ΄ αυτιά.
Όταν γνώρισα τους καθηγητές μου ένιωσα αληθινή χαρά, γιατί κάνουν το μάθημά τους με ελκυστικό τρόπο.
Σήμερα νιώθω περήφανη που φοιτώ στα Εκπαιδευτήρια «Απ. Παύλος». Εδώ το σχολείο με «τραβάει». Στόχος μου τώρα είναι να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του Γυμνασίου και να βελτιωθώ περισσότερο σαν μαθήτρια.
Έλενα Γεροντιδάκη, Α΄ Γυμνασίου
Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2007
Η καινούρια χρονιά με βρίσκει σε ένα διαφορετικό σχολείο. Είναι ο πρώτος μου χρόνος στο γυμνάσιο και στην αρχή είχα λίγη αγωνία για το τι θα συναντήσω. Ανεβαίνοντας τις σκάλες στάθηκα στο διάδρομο. Περιεργαζόμουν τα πρόσωπα των καθηγητών. Όλοι τους ήταν χαμογελαστοί και συζητούσαν ζωηρά με τους μαθητές και μεταξύ τους. Μέσα στην τάξη γνώρισα τις συμμαθήτριές μου και αμέσως με έκαναν να νιώσω πολύ άνετα και φιλικά.
Οι πρώτες μου μέρες στο σχολείο πέρασαν γεμάτες καινούριες εικόνες και ευχάριστα συναισθήματα. Εντύπωση μου έκανε και το κτίριό του με το μεγάλο προαύλιο. Ενθουσιάστηκα πολύ μόλις είδα το γήπεδο μπάσκετ και βόλεϊ. Επίσης θαύμασα τους χώρους, που ήταν όμορφα στολισμένοι.
Τις επόμενες μέρες τις πέρασα ευχάριστα και με πολλές γνωριμίες. Συστηθήκαμε με τους καθηγητές μας. Εντύπωση μου έκανε ότι όλοι τους ήταν πολύ καλοί και το μάθημά τους γινόταν κατανοητό από όλους μας. Κάτι άλλο που μου αρέσει είναι το πρωινό μήνυμα, που μας το απευθύνει η διευθύντριά μας μετά την προσευχή.
Πολύ καλές είναι οι εντυπώσεις μου από το νέο μου σχολείο. Νιώθω πολύ τυχερή που φοιτώ σε αυτό. Πιστεύω ότι και οι συμμαθητές μου νιώθουν το ίδιο.
Θεοδ. Γ. Πούλη
